Crónica de un niño solo
| Crónica de un niño solo | |
|---|---|
 scena iz filma | |
| Režija | Leonardo Favio |
| Scenario | Leonardo Favio Jorge Zuhair Jury |
| Uloge | Diego Puente Beto Gianola Leonardo Favio María Vaner |
| Muzika | Arcángelo Corelli Alessandro Marcello |
| Fotografija | Ignacio Souto |
| Montaža | Antonio Ripoll Gerardo Rinaldi |
| Datum(i) premijere | 5. 5. 1965
|
| Trajanje | 70 min. |
| Zemlja |  Argentina |
| Jezik | španski |
Crónica de un niño solo (sh. Kronika usamljenog dječaka) je argentinski crno-bijeli igrani film snimljen 1965. godine u režiji Leonarda Favija. Po žanru je socijalno angažirana drama, a velikim dijelom je inspirirana autorovim djetinjstvom, koje su obilježili boravak u sirotištu i popravnom domu. Protagonist, čiji lik tumači Diego Puente, je 11-godišnji dječak koji je brutalno zlostavljan u popravnom domu, te koji koristi priliku da pobjegne i vrati se u rodni grad gdje će neko vrijeme uživati u slobodi. Cronica je osvojila nacionalnu nagradu Srebrni kondor i često se tumačila kao alegorijska kritika autoritarnih i fašistoidnih režima koji su vladali najveći dio 20. vijeka. Film je, pak, izazvao kontroverze zbog scena u kojima se protagonist zajedno sa još nekoliko dječaka kupa gol, a što je argentinsku vladu potaklo da ga službeno zabrani. Zabrana je na snazi ostala tri decenije, prije nego što je 1995. postao dostupan kao video-izdanje.
- Crónica de un niño solo na sajtu IMDb