Bohemond I od Antiohije
| Bohemond I od Antiohije | |
|---|---|
 Bohemond i njegove normanske trupe prelaze preko zidina za vrijeme opsade Antiohije; gravira čiji je autor Gustave Doré. | |
| Suprug/a/e/zi | Constance od Francuske |
| Otac | Robert Guiscard |
| Majka | Alberada od Buonalberga |
| Rođen/a | c. 1058 |
| Umro/la | 3. 3. 1111. |
Bohemond I (Bohemund; francuski: Bohémond; italijanski: Boemondo; San Marco Argentano, 1058 - Bari, 6/7. mart 1111), također poznat i kao Bohemond Veliki, bio je normanski princ i vojskovođa iz dinastija Hauteville, koji je od 1085. do smrti vladao kao princ Taranta, poznat po sudjelovanju u Prvom križarskom ratu tokom koga je 1098. osnovao Kneževinu Antiohiju kojom će vladati do smrti.
Rodio se kao najstariji sin normanskog vojvode Roberta Guiscarda i njegove prve supruge Alberade od Buonaberga. Kršten je kao "Mark", ali je još kao dijete zbog veličine od oca stekao nadimak "Bohemund" (po mitskom divu Boemundu Gigasu), koji će kasnije preuzeti kao ime. Ocu se 1080. priključio u velikom pohodu na Balkan, čiji je cilj bilo osvajanje Bizantskog Carstva. Imao je dosta uspjeha te je neko vrijeme pod svoju vlast stavio današnju Albaniju, sjevernu Grčku i dio Makedonije, ali se pod pritiskom cara Aleksija I Komnena morao postepeno povući, pa su svi njegovi posjedi izgubljeni do 1085.
Otac je umro 17. jula 1085. ostavivši posjede u Italiji i Siciliji svom mlađem sinu Rogeru, a one preko Jadrana Bohemondu. S obzirom da je ostao bez teritorija, Bohemond je otpočeo rat sa svojim bratom, tokom koga je uspio zauzeti Taranto, i zbog čega se kasnije nazivao "Bohemond od Taranta". Sukob je godine 1087. završen posredovanjem novoizabranog pape Urbana II.
Bohemond je ispočetka ignorirao papin poziv na križarski rat, ali se 1096. predomislio kada su kroz normanska područja počeli prolaziti kolone križara na putu za Istok. Kroničar Goffredo Malaterra tvrdi da im se Bohemond pridružio isključivo shvativši rat kao priliku za ostvari svoje teritorijalne ambicije na Istoku. U svakom slučaju, normanska vojska koju je organizirao bila je najbolje obučena iopremljena od svih križara, a sam Bohemond se iskazao kao iskusan i sposoban vojskovođa. Godine 1098. je zauzeo Antiohiju, ali je ubrzo nakon toga došao u sukob s drugim križarskim vođama, pa ispočetka nije sudjelovao u završnom dijelu pohoda na jug.
Godine 1100. Bohemond je zarobljen od turskih Danišmenda u bitci kod Melitene; sloboda mu je otkupljena 1103. godine, a u međuvremenu ga je kao regent zamjenjivao nećak Tankred Galilejski. Poraz u bitci kod Harrana i od Bizantinaca su ga nagnali da se 1104. vrati u Evropu, gdje je oboružan relikvijama i egzotičnim pričama, tražio podršku na tamošnjim dvorovima. Pokušaj da sa tamo prikupljenom vojskom porazi Bizantince su zaustavili Mlečani te je Bohemond na kraju prisiljen potpisati sporazum u Devolu kojim je svoju kneževinu učinio bizantskim vazalom. Umro je nekoliko godina kasnije, a da se nije vratio na Istok.
- Ghisalberti, Albert M. (ed) Dizionario Biografico degli Italiani. Rome.
| Prethodi: novi položaji |
knez Taranta 1088–1111 |
Slijedi: Bohemond II |
| knez Antiohije 1098–1111 |