Eremitorij Camaldoli
| |
|---|---|
| Lokacija | Poppi, Italija |
| Koordinate | 43°48′38.43″N 11°49′0.15″E / 43.8106750°N 11.8167083°E |
| Godine izgradnje | 11. vijek |
| Godina završetka | 17. vijek |
| Renoviran | 18. vijek |
| Religija | Katoličanstvo |
| Arhitektonski stil | romanika, barok |
| Materijal | kamen, cigla |
Eremitorij Camaldoli je romaničko - barokni eremitorij (samostan) kamaldolijanskog reda iz 11. vijeka u Centralnoj Italiji u Regiji Toscana (Provincija Arezzo).
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
.jpg)
Eremitorij okružen šumom, leži u zaseoku sela Poppi - Camaldoli, u srcu nacionalnog parka Foreste Casentinesi, Monte Falterona e Campigna, u brdima Apenina na nadmorskoj visini od 916 metara[1], udaljen od Arezza 45 km prema sjeveru.
Historija[uredi | uredi kod]
Taj eremitorij osnovao je oko 1012. sam osnivač kamaldolijanskog reda Romuald.[2] U njemu je na samom početku živjelo samo pet pustinjaka, koji su se nešto kasnije (oko 1085.) preselili malo dalje i tu podigli prvu građevinu svog budućeg samostana.[2]
Ispočetka su živjeli po benediktinskim pravilima, da bi ih kasnije modificirali i uskladili sa svojim pustinjačkim načinom života. Tako je nastala nova kongregacija - Kamaldolijanci, čiji je rad odobrio papa Paskal II 1113.[2]
Samostanska crkva podignuta je tokom 13. vijeka, ali je potpuno barokizirana između 16. vijek i 17. vijeka. Eremitorij Camaldoli je još od renesanse postao važan centar kulture, u njemu je nakon 1520. djelovala jedna od prvih štamparija. U njemu je djelovao i antički farmaceutski laboratorij u kom su monasi spravljali lijekove. Od njega je preostala apoteka, sa finim namještajem od oraha, iz 1543.
