Senso
| Senso | |
|---|---|
 Alida Valli i Farley Granger u sceni filma | |
| Režija | Luchino Visconti |
| Scenario | Carlo Alianello Suso Cecchi d'Amico Giorgio Bassani Luchino Visconti Giorgio Prosperi |
| Predložak | Senso; autor: Camillo Boito |
| Uloge | Alida Valli Farley Granger Heinz Moog Massimo Girotti Rina Morelli Christian Marquand Marcella Mariani |
| Muzika | Anton Bruckner (Simfonija No. 7, adaptacija Nino Rota[1]) |
| Fotografija | G.R. Aldo Robert Krasker |
| Montaža | Mario Serandrei |
| Distribucija | Lux Film |
| Datum(i) premijere | 3. 9. 1954 (Venecija)
|
| Trajanje | 117 min. |
| Zemlja |  Italija |
| Jezik | italijanski |
Senso je italijanski igrani film snimljen 1954. u režiji Luchina Viscontija. Predstavlja adaptaciju istoimene novele Camilla Boita. Radnja je smještena u sjevernu Italiju pred i za vrijeme rata protiv Austrije 1866. godine. Protagonistica, čiji lik tumači Alida Valli, je Livia Serpieri, bogata i udana plemkinja koja započinje vezu sa Franzom Mahlerom (koga tumači Farley Granger), naočitim austrijskim oficirom, te je nastavlja bez obzira što zbog nje stradaju njeni patriotski rođaci, ona sama bude financijski iskorištavana, a za Franza se ispostavi da je amoralni kukavica i dezerter.
Senso, snimljen u boji, sa velikim budžetom i mnogo truda kojim se rekonstruirala Italija na kraju Risorgimenta, predstavljao je jedan od najambicioznijih projekata tadašnje italijanske kinematografije. Visconti je u svom scenariju značajno izmijenio i proširio radnju, a originalno je kao glavne glumce namjeravao angažirati Ingrid Bergman i Marlona Branda; od toga je odustao jer Bergman nije pokazala interes za projekt, a producenti smatrali da je Granger daleko veća i perspektivnija zvijezda. Premijerno je prikazan na venecijanskoj Mostri, a dobio je i niz zapaženih nagrada.
Godine 2002. je Tinto Brass snimio remake pod naslovom Senso '45 koji je radnju smjestio u Italiju na kraju Drugog svjetskog rata.
