Tit Kvinkcije Flaminin – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene |
|||
| Red 4: | Red 4: | ||
'''Tit Kvinkcije Flaminin''' (''Titus Quinctius Flamininus'', cca. 228. pne. – 174. pne.) bio je [[Rimska Republika|rimski]] političar i vojskovođa, najpoznatiji po ulozi koju je imao u rimskom osvajanju [[Grčka|Grčke]]. |
'''Tit Kvinkcije Flaminin''' (''Titus Quinctius Flamininus'', cca. 228. pne. – 174. pne.) bio je [[Rimska Republika|rimski]] političar i vojskovođa, najpoznatiji po ulozi koju je imao u rimskom osvajanju [[Grčka|Grčke]]. |
||
Bio je član roda (''[[gens]]'') [[Quinctius|Quinctia]] i brat budućeg konzuila [[Lucius Quinctius Flamininus|Lucija Kvinkcija Flaminina]]. U [[drugi punski rat|drugom punskom ratu]] je služio kao [[vojni tribun]] a godine 205. pne. je imenovan za [[praetor|propraetora]] grada [[Taranto|Tarentum]]. Godine 203. pne. je izabran za kurulskog [[edil]]a, a 199. pne. za [[kvestor]]a. Godine 198. pne. je izabran za [[Rimski konzul|konzula]], iako je bio mlađi od 30 godina, i usprkos protivljenju dvojice tribuna - [[Marcus Fulvius|Marka Fulvija]] i [[Manius Curius|Manija Kurija]]. Njegov kolega je tada bio [[Sextus Aelius Paulus|Sekst Elije Paul]]. |
|||
Flamininov konzulski mandat se zbio za [[drugi makedonski rat|drugog makedonskog rata]], te je poslan u Grčku da zamijeni konzula [[Publius Sulpicius Galba Maximus|Publija Sulpicija Galbu]]. U pohodu je imao uspjeha, istjeravši Makedonce iz najvećeg dijela Grčke, a potom je došao u [[Ilirija|Iliriju]] gdje je [[Filip V Makedonski|Filipa V Makedonskog]] porazio u [[Bitka na Ausu|bitci na Ausu]]. Potom je započeo pregovore o miru, nastojeći tako završiti rat prije nego što mu istekne mandat. No, kada je iz Rima došla obavijest da je proglašen [[prokonzul]]om, nastavio je rat. Tako je godine [[197. pne.]] u [[Bitka kod Kinoskefale|bitci kod Kinoskefale]] Filipu nanio odlučujući poraz. Poslije je vodio pregovore, te na njima odbio prijedloge svojih grčkih saveznika da se Filip svrgne. Umjesto toga se zadovoljio makedonskim povlačenjem iz Grčke i velikom odštetom. |
|||
Iako je rat završio, Flaminin je ostao u Grčkoj te je od 197. do 194. pne. iz svog sjedišta u Elateji služio kao glavni arbitar svih grčkih političkih zbivanja. Godine [[196. pne.]] je došao na [[Istamske igre]] i tamo okupljenim predstavnicima polisa proglasio obnovu slobode ukinute pod viševjekovnom makedonskom dominacijom. Iako su historičari skloni Flamininove izjave tumačiti kao propagandu, antički izvori ga opisuju kao iskrenog [[filehelenstvo|filehelena]] koji je tečno govorio [[grčki jezik|grčki]] i bio veliki poklonik grčke kulture i institucija. Svoju borbu protiv tiranije, a za slobodu polisa, je nastojao potvrditi [[Rat protiv Nabisa|ratom]] protiv spartanskog kralja [[Nabis]]a, kojom je isti svrgnut, a Argos oslobođen spartanske vlasti. Nakon te pobjede se Flaminin vratio u Rim gdje mu je priređen [[Rimski trijumf|trijumf]]. |
|||
==Eksterni linkovi== |
==Eksterni linkovi== |
||
Verzija na datum 24 februar 2010 u 13:54
Tit Kvinkcije Flaminin (Titus Quinctius Flamininus, cca. 228. pne. – 174. pne.) bio je rimski političar i vojskovođa, najpoznatiji po ulozi koju je imao u rimskom osvajanju Grčke.
Bio je član roda (gens) Quinctia i brat budućeg konzuila Lucija Kvinkcija Flaminina. U drugom punskom ratu je služio kao vojni tribun a godine 205. pne. je imenovan za propraetora grada Tarentum. Godine 203. pne. je izabran za kurulskog edila, a 199. pne. za kvestora. Godine 198. pne. je izabran za konzula, iako je bio mlađi od 30 godina, i usprkos protivljenju dvojice tribuna - Marka Fulvija i Manija Kurija. Njegov kolega je tada bio Sekst Elije Paul.
Flamininov konzulski mandat se zbio za drugog makedonskog rata, te je poslan u Grčku da zamijeni konzula Publija Sulpicija Galbu. U pohodu je imao uspjeha, istjeravši Makedonce iz najvećeg dijela Grčke, a potom je došao u Iliriju gdje je Filipa V Makedonskog porazio u bitci na Ausu. Potom je započeo pregovore o miru, nastojeći tako završiti rat prije nego što mu istekne mandat. No, kada je iz Rima došla obavijest da je proglašen prokonzulom, nastavio je rat. Tako je godine 197. pne. u bitci kod Kinoskefale Filipu nanio odlučujući poraz. Poslije je vodio pregovore, te na njima odbio prijedloge svojih grčkih saveznika da se Filip svrgne. Umjesto toga se zadovoljio makedonskim povlačenjem iz Grčke i velikom odštetom.
Iako je rat završio, Flaminin je ostao u Grčkoj te je od 197. do 194. pne. iz svog sjedišta u Elateji služio kao glavni arbitar svih grčkih političkih zbivanja. Godine 196. pne. je došao na Istamske igre i tamo okupljenim predstavnicima polisa proglasio obnovu slobode ukinute pod viševjekovnom makedonskom dominacijom. Iako su historičari skloni Flamininove izjave tumačiti kao propagandu, antički izvori ga opisuju kao iskrenog filehelena koji je tečno govorio grčki i bio veliki poklonik grčke kulture i institucija. Svoju borbu protiv tiranije, a za slobodu polisa, je nastojao potvrditi ratom protiv spartanskog kralja Nabisa, kojom je isti svrgnut, a Argos oslobođen spartanske vlasti. Nakon te pobjede se Flaminin vratio u Rim gdje mu je priređen trijumf.
Eksterni linkovi
- Plutarch's parallel lives - Flamininus - Loeb edn. at Bill Thayer's website (accessed 13 July 2009)
- Livy's History of Rome
| Prethodi: Lucius Cornelius Lentulus i Publius Villius Tappulus |
Konzul Rimske Republike zajedno sa Sekstom Elijem Petom Katom 198. pne. |
Slijedi: Gaius Cornelius Cethegus i Quintus Minucius Rufus |