Manastir Beočin

Stari izgled manastira, iz 1885.

Manastirska crkva, manastira u Beočinu, je posvećena prazniku Vaznesenja Hristovog. Nema pouzdanih podataka o vremenu osnivanja manastira. Prvi put se pominje u turskim dokumentima 1566-67, kada je imao malu jednobrodnu crkvu, za koju se pretpostavlja da je bila sagrađena pod uticajem tradicionalne arhitekture. U Austro-Turskim ratovima, manastir je oštećen i napušten. Posle Velike seobe Srba, manastir su obnovili izbegli kaluđeri manastira Rače, između 1697-99. Isti monasi su 1708. sagradili privremenu crkvu od drveta.

Današnja manastirska crkva je izgrađena 1732. i 1734., a trospratni zvonik uz zapadnu fasadu crkve sagrađen je 1762. Manastirski konaci, koji su građeni između 1728. i 1771, okružuju crkvu sa južne i zapadne strane. Manastirski kompleks je potpuno obnovljen 1893, a manje izmene izvedene su 1921. Ikonostas u manastirskoj crkvi slikali su Dimitrije Bačević, Janko Halkozović i Teodor Kračun, u šestoj i sedmoj deceniji 18. veka. U neposrednoj blizini manastira, istovremeno kad i crkva, sazidana je stara kapela. Nova, današnja kapela sagrađena je 1905. prema projektu Vladimira Nikolića. U Drugom svetskom ratu, manastir je opustošen, ali su građevine ostale neoštećene. Svoje poslednje dana u Beočinskom manastiru proveo je srpski pesnik Jovan Grčić Milenko.

Manastir Beočin na Wikimedijinoj ostavi