Sabornost – razlika između verzija
po ključu organicističke misli - uff, ovo je bilo deep |
Nema sažetka izmjene |
||
| Red 13: | Red 13: | ||
U političkom diskursu, ideja sabornosti se svodi na idealizaciju patrijarhalne seoske [[zadruga|zadruge]] i staleškog uređenja društva. Takav koncep sabornosti predstavlja pokriće za političko jednoumlje ([[Mirko Đorđević|Đorđević]], Republika 2004). Srbijanska desničarska organizacija [[Otačastveni pokret Obraz|Obraz]] definiše sabornost na totalitaristički način: |
U političkom diskursu, ideja sabornosti se svodi na idealizaciju patrijarhalne seoske [[zadruga|zadruge]] i staleškog uređenja društva. Takav koncep sabornosti predstavlja pokriće za političko jednoumlje ([[Mirko Đorđević|Đorđević]], Republika 2004). Srbijanska desničarska organizacija [[Otačastveni pokret Obraz|Obraz]] definiše sabornost na totalitaristički način: |
||
{{citat|Obraz ... ne veruje u pluralizam interesa u srbskom narodu, već u njegovu sabornost, u jedinstven sistem vrednosti i u jednu zajedničku sudbinu za sve Srbe.<ref name="Ko smo mi">[http://www.obraz.org.yu/Obraz/O_nama/Ko_smo_mi.htm Obraz: Ko smo mi]</ref>}} |
{{citat|Obraz ... ne veruje u pluralizam interesa u srbskom narodu, već u njegovu sabornost, u jedinstven sistem vrednosti i u jednu zajedničku sudbinu za sve Srbe.<ref name="Ko smo mi">[http://www.obraz.org.yu/Obraz/O_nama/Ko_smo_mi.htm Obraz: Ko smo mi]</ref>}} |
||
Prema ovakvom shvatanju sabornosti, svi [[Srbi]] su [[pravoslavni]] ili nisu Srbi, odnosno za njih ne može postojati nijedna druga religija osim [[Srpska pravoslavna crkva|Srpske pravoslavne crkve]].<ref name="izvori"/> Tako se teološki pojam sabornost po ključu [[organicizam|organicističke]] misli pretvara u ideološko pokriće za [[kolektivizam]] i [[autoritarnost]].<ref name="Ratni krst">[http://www.yurope.com/zines/republika/arhiva/2001/273/273_20.html Mirko Đorđević, Ratni krst srpske Crkve]</ref> |
Prema ovakvom shvatanju sabornosti, svi [[Srbi]] su [[pravoslavni]] ili nisu Srbi, odnosno za njih ne može postojati nijedna druga religija osim [[Srpska pravoslavna crkva|Srpske pravoslavne crkve]].<ref name="izvori"/> Tako se teološki pojam sabornost po ključu [[organicizam|organicističke]] misli pretvara u ideološko pokriće za [[kolektivizam]] i [[autoritarnost]].<ref name="Ratni krst">[http://www.yurope.com/zines/republika/arhiva/2001/273/273_20.html Mirko Đorđević, Ratni krst srpske Crkve]</ref> Istoričarka [[Dubravka Stojanović]] navodi da je ovakvo shvatanje sabornosti potpuno neprirodno, jer sasvim je sigurno da ljudi, pa čak i u najgorim totalitarnim režimima, nikako ne misle na isti način.<ref>http://pescanik.net/2012/04/pescanik-20-04-2012/ Delete the billboard</ref> |
||
== Izvori == |
== Izvori == |
||
Verzija na datum 15 juni 2012 u 01:51
Sabornost (rus. соборность, od csl. собор - sabor, skupština) je višeznačan filozofski, teološki i politički termin. Potiče od ruskih slavenofila iz 19. veka.
Religija
U teološkom smislu, sabornost se često koristi za prevod reči katoličnost (gr. καθολικη - univerzalnost, opštost), kao jedno od četiri obeležja Crkve ("jedna, sveta, saborna i apostolska Crkva" - Nikejski simvol vere). Teološki pojam sabornosti predstavlja okupljanje u veri, ljubavi i slobodi. Crkva je jedna, saborna i nedeljiva, jer je u njoj Hristos.[1]
U savremenoj teologiji SPC Justin Popović redefiniše pojam sabornosti.
Politika
Od strane desničarskih skupina se instrumentalizuje teološki pojam sabornost, kojem se pridaje novo političko značenje.[1] Dimitrije Ljotić je pod sabornošću podrazumevao organski način društvenog uređenja, odnosno staleško uređenje društva.
U političkom diskursu, ideja sabornosti se svodi na idealizaciju patrijarhalne seoske zadruge i staleškog uređenja društva. Takav koncep sabornosti predstavlja pokriće za političko jednoumlje (Đorđević, Republika 2004). Srbijanska desničarska organizacija Obraz definiše sabornost na totalitaristički način:
Obraz ... ne veruje u pluralizam interesa u srbskom narodu, već u njegovu sabornost, u jedinstven sistem vrednosti i u jednu zajedničku sudbinu za sve Srbe.[2]
Prema ovakvom shvatanju sabornosti, svi Srbi su pravoslavni ili nisu Srbi, odnosno za njih ne može postojati nijedna druga religija osim Srpske pravoslavne crkve.[1] Tako se teološki pojam sabornost po ključu organicističke misli pretvara u ideološko pokriće za kolektivizam i autoritarnost.[3] Istoričarka Dubravka Stojanović navodi da je ovakvo shvatanje sabornosti potpuno neprirodno, jer sasvim je sigurno da ljudi, pa čak i u najgorim totalitarnim režimima, nikako ne misle na isti način.[4]