OR2F1
(Preusmjereno sa stranice OLF3)
| edit |
| Olfaktorni receptor, familija 2, potfamilija F, član 1 | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Identifikatori | |||||||||||
| Simboli | OR2F1; OLF3; OR14-60; OR2F3; OR2F3P; OR2F4; OR2F5; OR7-139; OR7-140 | ||||||||||
| Vanjski ID | OMIM: 608497 MGI: 3030287 HomoloGene: 128151 GeneCards: OR2F1 Gene | ||||||||||
| |||||||||||
| Ortolozi | |||||||||||
| Vrsta | Čovek | Miš | |||||||||
| Entrez | 26211 | 258016 | |||||||||
| Ensembl | ENSG00000213215 | ENSMUSG00000095831 | |||||||||
| UniProt | Q13607 | Q7TRV7 | |||||||||
| RefSeq (mRNA) | NM_012369.2 | NM_001011799.1 | |||||||||
| RefSeq (protein) | NP_036501.2 | NP_001011799.1 | |||||||||
| Lokacija (UCSC) | Chr 7: 143.66 - 143.66 Mb | Chr 6: 42.74 - 42.74 Mb | |||||||||
| PubMed pretraga | [1] | [2] | |||||||||
Olfaktorni receptor 2F1 je protein koji je kod ljudi kodiran OR2F1 genom.[1][2]
Olfaktorni receptori formiraju interakcije sa molekulima mirisa u nosu, čime se inicira neuronski respons koji izaziva percepciju mirisa. Oni su odgovorni za prepoznavanje i G proteinima posredovanu transdukciju mirisnih signala. Proteini olfaktornih receptora su članovi velike familije G protein spregnutih receptora (GPCR). Poput mnogih receptora za neurotransmitere i hormone, olfaktorni receptori imaju strukturu 7-transmembranskog domena. Oni su kodirani genima sa jednim eksonom. Geni olfaktornih receptora su najveća familija genoma. Nomenklatura gena i proteina olfaktornih receptora je nezavisna od drugih organizama.[2]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Rouquier S, Taviaux S, Trask BJ, Brand-Arpon V, van den Engh G, Demaille J, Giorgi D (Mar 1998). „Distribution of olfactory receptor genes in the human genome”. Nat Genet 18 (3): 243–50. DOI:10.1038/ng0398-243. PMID 9500546.
- ↑ 2,0 2,1 „Entrez Gene: OR2F1 olfactory receptor, family 2, subfamily F, member 1”.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Issel-Tarver L, Rine J (1997). „The evolution of mammalian olfactory receptor genes.”. Genetics 145 (1): 185–95. PMC 1207777. PMID 9017400.
- Fuchs T, Malecova B, Linhart C, et al. (2003). „DEFOG: a practical scheme for deciphering families of genes.”. Genomics 80 (3): 295–302. DOI:10.1006/geno.2002.6830. PMID 12213199.
- Strausberg RL, Feingold EA, Grouse LH, et al. (2003). „Generation and initial analysis of more than 15,000 full-length human and mouse cDNA sequences.”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 99 (26): 16899–903. DOI:10.1073/pnas.242603899. PMC 139241. PMID 12477932.
- Volz A, Ehlers A, Younger R, et al. (2003). „Complex transcription and splicing of odorant receptor genes.”. J. Biol. Chem. 278 (22): 19691–701. DOI:10.1074/jbc.M212424200. PMID 12637542.
- Scherer SW, Cheung J, MacDonald JR, et al. (2003). „Human chromosome 7: DNA sequence and biology.”. Science 300 (5620): 767–72. DOI:10.1126/science.1083423. PMC 2882961. PMID 12690205.
- Hillier LW, Fulton RS, Fulton LA, et al. (2003). „The DNA sequence of human chromosome 7.”. Nature 424 (6945): 157–64. DOI:10.1038/nature01782. PMID 12853948.
- Malnic B, Godfrey PA, Buck LB (2004). „The human olfactory receptor gene family.”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 101 (8): 2584–9. DOI:10.1073/pnas.0307882100. PMC 356993. PMID 14983052.
- Gerhard DS, Wagner L, Feingold EA, et al. (2004). „The status, quality, and expansion of the NIH full-length cDNA project: the Mammalian Gene Collection (MGC).”. Genome Res. 14 (10B): 2121–7. DOI:10.1101/gr.2596504. PMC 528928. PMID 15489334.