Milka Grgurova-Aleksić
| Milka Grgurova-Aleksić | |
|---|---|
 Milka Grgurova-Aleksić (1871) | |
| Rođenje | 14. 2. 1840. Sombor, Austrijsko carstvo |
| Smrt | 25. 3. 1924. (dob: 84) Beograd, Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca |
| Zanimanje | glumica |
Milka Grgurova-Aleksić (Sombor, 14. februar 1840 — Beograd, 25. mart 1924) je bila srpska glumica.
Debitovala je 1864. ulogom Ljubice u predstavi Mejrima pri gostovanju Srpskog narodnog pozorišta u Vinkovcima.[1] Od 1. oktobra 1868. do penzionisanja 11. marta 1902. bila je član Narodnog pozorišta u Beogradu. Ostala je zapamćena po svojim interpretacijama dramskih i tragičnih likova. „Mlada, lepa žena, plave kose i očiju, osvajala je ona svojom umetničkom igrom, a naročito zanosila svojim glasom, mekim, toplim i prijatnim.“[2] Posle penzionisanja pojavila se još samo jednom na sceni 1912. godine u ulozi kraljice Jakvatine.[3]
U Beogradu se udala za Konstantina Aleksića, bivšeg ruskog carskog i gardijskog oficira. Posle nekoliko godina muž joj je umro i ona mu je posvetila zbirku svojih pripovedaka „Pripovetke Milke Aleksić-Grgurove“ (Državna štamparija Kraljevine Srbije, Beograd 1897, 125 strana).
Sahranjena je na Novom groblju u Beogradu.
- Borivoje S. Stojković: „Velikani srpskog pozorišta“, Beograd - Valjevo 1983, 365 strana. (članak „Milka Grgurova“ str. 11-24.)
- Vera Crvenčanin: „Svitanja i suton Milke Grgurove“, Muzej pozorišne umetnosti, Beograd 2003, 367 strana, ISBN 86-80629-18-9
- ↑ Raško V. Jovanović, „Pozorište i drama“, „Vuk Karadžić“, Beograd, 1984, str. 110
- ↑ Kosta N. Hristić: „Zapisi starog Beograđanina“, Nolit, Beograd 1989, str. 289, ISBN 86-19-01637-7
- ↑ Kosta Dimitrijević: Milka Grgurova srpska Sara Bernar, u godišnjaku „Danica 2011“, str. 337-340, izdaje Vukova zadužbina, Beograd 2010.