La proprietà non è più un furto
Prijeđi na navigaciju
Prijeđi na pretragu
| La proprietà non è più un furto | |
|---|---|
 | |
| Režija | Elio Petri |
| Producent | Claudio Mancini |
| Scenario | Elio Petri Ugo Pirro |
| Uloge | |
| Muzika | Ennio Morricone |
| Fotografija | Luigi Kuveiller |
| Montaža | Ruggero Mastroianni |
| Studio | Quasars Film Company Labrador Film |
| Datum(i) premijere | 2. 7. 1973 (Zapadni Berlin)
|
| Trajanje | 126 min. |
| Zemlja |  Italija Francuska |
| Jezik | italijanski |
La proprietà non è più un furto (sh. Vlasništvo više nije krađa) je italijansko-francuski igrani film snimljen 1973. godine u režiji Elija Petrija. Po žanru je mješavina drame i crne komedije. Protagonist, koga tumači Flavio Bucci, je zaposlenik banke kome se doslovno gadi novac, te koji zbog toga napušta svoj posao u banci. Radnja prikazuje kako odlučuje za život zarađivati kriminalom, te kako mu meta postaje lokalni mesar (čiji lik tumači Ugo Tognazzi), koji se i sam bavi nepodopštinama. La proprietà non è più un furto se zbog teme, ali i političkog angažmana, smatra dijelom tzv. "trilogije neuroza" koje čine još dva prethodna Petrijeva filma - Istraga nad besprijekornim građaninom i Radnička klasa ide u raj.
Uloge[uredi | uredi kod]
- Ugo Tognazzi ... Mesar
- Flavio Bucci ... Total
- Daria Nicolodi ... Anita
- Salvo Randone ... Totalov otac
- Mario Scaccia ... Albertone
- Julien Guiomar ... Direktor banke
- Jacques Herlin ... Zaposlenik banke
- Gigi Proietti ... Paco
- Orazio Orlando ... Pirelli
- Ettore Garofolo ... Bocio
- Gino Milli ... Zaganè
- Cecilia Polizzi ... Mafalda
- Luigi Antonio Guerra
- Ada Pometti