Drsnik
Za ostala značenja, vidi Drsnik (razvrstavanje).| Drsnik | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Država |  Srbija
|
| Upravni okrug | Pećki |
| Opština | Klina |
| Stanovništvo | |
| Geografija | |
| Koordinate | 42°36′22″N 20°36′03″E / 42.6061°N 20.6008°E |
| Nadmorska visina | 555 m |
  Drsnik Drsnik (Srbije) | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 039 |
| Registarska oznaka | PE |
Koordinate: 42° 36′ 22" SGŠ, 20° 36′ 03" IGD
Drsnik je selo u Metohiji, autonomna pokrajina Kosovo i Metohija u Srbiji, u blizini Kline. Nalazi se 17km istočno od Peći.
Drsnik je veoma staro naselje. Na brežuljku iznad sela nalaze se ostaci starog grada (Jerinina kula nad Podgrađem) na koji se, po svoj prilici, odnosi jedan zapis Konstantina Porfirogenita u njegovom poznatom traktatu „Spis o narodima“. Drsnik se tu pominje pod imenom Dostinik a pod svojim današnjim imenom se prvi put pominje u povelji Stefana Prvovenčanog iz 1199-1206. godine, kada je darovan Hilandaru. Selo se pominje još i u Dečanskoj povelji, potom u popisu oblasti Brankovića, koji su Turci radili krajem 14. veka.
U selu postoji crkva Svete Petke, koja je ranije verovatno bila posvećena Svetom Nikoli. Ne zna se kada je tačno sagrađena, ali je obnovljena sedamdesetih godina 16. veka.
U knjizi „Evropska Turska“ iz 1840. spominje se da Drsnik ima 1100 stanovnika.[1]
U Drsniku, na mestu koje se zove Ćelije, postoji crkvište sa ostacima druge crkve.
Pre dolaska administracije Ujedinjenih nacija na Kosovo i Metohiju 1999. godine, u selu je bilo više od 200 kuća. Većinu stanovništva su činile šest velikih porodica: Šmigić ,Ribać, Dabižljević, Čekrlić, Karadžić, Vesić i Jolić. Svi su raseljeni. Prvi povratnici (uglavnom starije osobe) su se vratili u selo jula 2005. godine i obnovljeno je dvadesetak kuća, ali to nije prijateljski prihvaćeno.[2]
U centru sela se nalazi crkva Svete Petke. Ne zna se kada je tačno sagrađena, ali je obnovljena oko 1570. godine. Prethodna crkva je najverovatnije bila posvećena Svetom Nikoli.
Crkva je 1999. godine teško oštećena dinamitom, podmetanjem požara i vandalizmom.
Spolja malterisanih fasada, crkva ima kameni sokl od grubo složenog kamena i dvoslivni krov pokriven kamenim pločama. Jednobrodni hram nepodeljenog prostora zasveden je podužnim poluobličastim svodom. Oltarska apsida, spolja nepravilnog polukružnog oblika, unutra je svedena na duboku polukružnu nišu koja je preuzela funkcije časne trpeze. Đakonikon i proskomidija, osim polukružnih niša na istočnom zidu, na podužnim zidovima imaju i niše pravougaonog preseka. Dva uska prozora, jedan na južnom, a drugi na apsidalnom zidu, osvetljavaju unutrašnjost. Zidne slike sačuvane su samo na donjim površinama, obuhvatajući - uz standardni program oltara - zone sokla, stojećih figura, friz svetiteljskih poprsja u medaljonima i scene iz ciklusa Velikih praznika u koje su umetnute izabrane scene ciklusa Hristovih stradanja. U stilskom pogledu freske pokazuju siguran crtež i kolorističku raznovrsnost, pa budući da su i tehnološki na zavidnom nivou delo su iskusne zografske radionice.
U blizini sela, na mestu koje se zove Ćelije, postoji crkvište sa ostacima druge crkve.
- Boué, Ami (1840). La Turquie d'Europe ou observations sur la géographie, la géologie, l'histoire naturelle, la statistique, les moeurs, les coutumes, l'archéologie, l'agriculture, l'industrie, le commerce, les gouvernements divers, le clergé, l'histoire et l'état politique de cet empire: 1. Bertrand. str. 3-.