Daka Popović

David Daka Popović
Rođenje	David Popović Novi Sad
Smrt	Novi Sad
Zanimanje	Inženjer arhitekture i građevinarstva

David - Daka Popović (Novi Sad, 28. 12. 1886 - Novi Sad, 17. 2. 1967) je bio srpski inženjer, publicista i istoričar. Rođen je u Novom Sadu gde je stekao osnovno obrazovanje. Gimnaziju je pohađao u Segedinu, a kao stipendista Zadužbine Marije Milanković studirao na Kraljevskoj (Josifovoj) Politehnici u Budimpešti u periodu od 1908. do 1913.
Po okončanju studija započeo je inženjersku praksu u Budimpešti. Posle Prvog svetskog rata, u kome je bio mobilisan kao oficir tehničke jedinice radeći na popravkama mostova i obnovi komunikacija, Popović se  vraća u Novi Sad i zapošljava u Građevinskoj direkciji. Ubrzo potom prelazi u Suboticu gde će naredne godine raditi na obnovi železničkog saobraćaja u Vojvodini. U Novi Sad se vraća 1920. da bi osnovao privatno građevinsko preduzeće. U početku Popović gradi veći broj stambenih kuća u novim predgrađima. Jedan od prvih većih objekata koje projektuje je zgrada trgovca Koste Jovanovića na Trifkovićevom trgu iz perioda 1922-1924, podignuta u poznosecesijskom maniru. Tokom 1926. Popović projektuje velelepnu petokupolnu crkvu Vaznesenja Hristovog u Adi. Jedna je od retkih kupolnih crkava u naseljenim mestima Vojvodine, a podignuta je po ugledu na crkvu – mauzolej porodice Karađorđević na Oplencu (arh. Kosta Jovanović, 1910-1912). Ostaće jedan od malobrojnih pokušaja 'obnove srpskog nacionalnog stila' na području Vojvodine. Za SPC Popović je takođe projektovao i manju grobnu crkvu, posvećenu sv. ocu Nikolaju u Mošorinu (1937-1939), građenu po uzoru na Lazaricu, podignutu između 1937-1938.

Početkom četvrte decenije Popović stvara svoja najznačajnija graditeljska dela: zgradu Komande I armijske oblasti u blizini Dunavskog parka i veliku stambeno-poslovnu zgradu („Vatikan“) u Katoličkoj porti. Oba objekta su donekle oslobođena nasleđa secesije, ali bogat ukrasni repertoar sada je potpuno u duhu eklekticizma i akademskog koncepta gradnje. U građevinama koje podiže na kraju svoje projektantske karijere, tokom četvrte decenije, Popović prihvata osnovna načela moderne arhitekture, bezornamentalnu estetiku, ravne krovove i racionalniju organizaciju unutrašnjeg prostora. U modernom stilu podići će nekoliko višespratnica rentijerske namene. Već pred kraj projektantske karijere Popović je učestvovao u projektovanju i izvođenju zgrade Doma udruženja trgovaca (danas zgrada Radio Novog Sada) i Trgovačke i zanatske komore u ulici Modene. U Popovićeve graditeljske poduhvate spadaju i aktivnosti oko donošenja prvog urbanističkog plana Novog Sada, gradnje nasipa uz Dunav, nasipanja Malog Limana, te otvaranja Bulevara i poslovi oko postavljanja i montiranja čeličnog mosta. Daka Popović se povlači iz građevinarstva početkom četvrte decenije kada poslove i vođenje biroa predaje rođaku i prijatelju Danilu Kaćanskom, koji će preduzeće uspešno voditi do 1941. Popovićeve građevine predstavljaju primer prelaznog stila koji je najavio pojavu moderne arhitekture. Posle njega novosadski arhitekti i graditelji više neće graditi u akademskom i eklektičkom maniru.

Posle povlačenja iz biroa Popović je napravio uspešnu političku karijeru koja je bila krunisana izborom za prvog bana Dunavske banovine (1929), a potom i funkcijom senatora (1933-1939). U međuvremenu Popović osniva dnevni list Dan – izlazi u Novom Sadu od 1935 do 1941, kao tada jedine srpske dnevne novine u Vojvodini. Iz izdavačkog saveta Popović istupa 1938. nastavljajući povremeno da piše, uglavnom za praznične brojeve. Tokom rata i u posleratnom periodu Popović se aktivno bavi proučavanjem događaja i pojava iz kulturne i političke prošlosti srpskog naroda u Vojvodini. Objavio je veliki broj knjiga, članaka, studija, novinskih natpisa, recenzija, polemika i komentara. Kao inženjer i arhitekta, politički i društveni radnik, proučavalac i pisac, Daka Popović je obeležio kulturnu istoriju i vreme u kome je živeo.