Selo se nalazi istočno od Lazarevca. Prvi pisani trag o postojanju mesta nalazi se u knjizi Dr. Hazim Šabanović: „Turski izvori za istoriju Beograda“ strana 180, gde stoji da selo Prkosava ima 11 domova. U arački spiskovima iz prvih desetina 19.veka pominje se Prkosava; imala je 1818.g. 16, i pripadala je Katićevoj Knežini. Po popisu iz 1921.g. Prkosava je imala 49 kuća sa 308 stanovnika.
Predanje veli da su se doselila dva brata, Vulić i Vujić, od Sjenice, i da su se nastanili najpre u Rudovcima. Usled neke svađe napuste ovo mesto i „u prkos“ Rudovčanima nasele se u neposrednoj blizini, u zabran koji je pripadao Crljencima. Zbog toga što su ovde došli iz „prkosa“ vele da je selo dobilo ovo ime. Od ova dva brata su porodice Vučići i Vulićevići. (podaci krajem 1921. godine).[1][2]
U naselju Prkosava živi 264 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,3 godina (40,2 kod muškaraca i 42,5 kod žena). U naselju ima 97 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,27.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
↑Podaci su uzeti iz opisa Prkosava od M. Marinkovića (rukopis se nalazi u Etnološkom seminaru Beogradskog univerziteta) i iz dela navedenih kod sela M. Crljenci.
↑„Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, podunavskih mesta i običaji, nastanak sela, ko su bili doseljenici, čime se bavili meštani
Monografija Podunavske oblasti 1812-1927. objavjeno (1927 g.) „Napredak Pančevo“
„Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.). Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od pisanih tragova, letopisa, po predanju, mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji, nastanak sela, ko su bili doseljenici, čime se bavili meštani
Srbija
