Zlatna mladež
Zlatna mladež je izraz koji na srpskohrvatskom govornom području označava mlade pripadnike više, odnosno vladajuće klase - u pravilu djece bogatih i uticajnih roditelja - koji se odlikuju javnim razmetanjem bogatstva (skupa odijela, automobili i sl.), te bahatim, neodgovornim i destruktivnim ponašanjem (konzumacija narkotika, prometni prekršaji, tučnjave, silovanja i sl.) za koje ne snose sankcije koje bi u istom slučaju snosili pripadnici nižih slojeva. Izraz je u široku upotrebu ušao 1990-ih prvenstveno kako bi opisao ekscesno ponašanje djece tajkuna ili s njima blisko povezanih političara koji su naglo stekli materijalno bogatstvo i uticaj za vrijeme post-komunističke tranzicije i post-jugoslavenskih ratova. Porijeklo vuče od 1920-ih, kada se prvi put počeo upotrebljavati da bi opisao slične fenomene u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji, odnosno od romana Zlatni mladić (1928) hrvatskog književnika Augusta Cesarca čiji je protagonist predstavljao arhetip takve ličnosti.