Razgovor s korisnikom:Etnosloba

Opanci su seoska laka, kožna obuća, koja se priteže oko nogu kaišima ili oputom. Na Balkanskom poluostrvu je jako rasprostranjena u raznim oblicima, modnim detaljima i bojama. Kod Srba, Opanak je tradicionalna srpska obuća i njen nacionalni simbol. Opanci su takođe narodna nošnja u Makedoniji, Bosni, Hrvatskoj, Hercegovini i Crnoj Gori

.Oblik opanka je različit u raznim delovima Srbije. Najčešći oblici su sa „kljunom“ ili bez njega. Kljunom se naziva vrh prednjeg dela koji je lako povijen na gore, odakle se počinje preplitanje opute. Opanci sa "kljunom" se nazivaju i "Šiljkani". Najčešće se prave od teleće kože, ali se opanci napravljeni od svinjske kože nazivaju “šivenjaci“.

Brojni lokalni nazivi za građene opanke svedoče o njihovoj opštoj prihvaćenosti kod srpskog stanovništva. Opanci najčešće nose ime kraja u kome su izrađeni ili pak ime označava neku njihovu osobinu. U Srbiji su nošeni šabački, valjevski, užički, šumadijski, kosmajski, kačerski, kolubarski i moravski opanci ali i noske, mrki, kilaši, šiljkani, kukičari

Građene opanke u Srbiji zanatlije izrađuju od druge polovine XIX veka. Prvobitno su bili obuća za svečane prilike. Kasnije, ustupajući mesto savremenoj fabričkoj obući, postali su uglavnom radna obuća. U zapadnoj Srbiji više su izrađivani i nošeni građeni opanci, a u istočnoj presni.

Prema narodnom verovanju,Sveti Sava je naucio ljude kako se stavi koza,pa zbog toga opancari 27.januar slave kao svoju slavu.

Opanak je tradicionalna obuća u Srbiji i deo narodne nošnje. Ukrasni opančići (privesci za ključeve, obeleživači strana, držači olovaka) su ručne izrade i od prirodne kože. Opančari koji proizvode ovaj jedinstveni suvenir to čine na tradicionalan način, negujući tako stari opančarski zanat.