Otmica Sabinjanki
Za ostala značenja, vidi Otmica Sabinjanki (razvrstavanje).
Otmica Sabinjanki je epizoda iz rane historije Rima koju navode Tit Livije i Plutarh.
Nakon što je godine 753. pne. utemeljio Rim, Romul je pružio utočište bjeguncima kako bi se u gradu povećao broj stanovnika. Međutim, u gradu nije bilo dovoljno žena te se nije mogla osigurati njegova budućnost. Romul je htio nevjeste potražiti tako što je pregovarao sa susjednim Sabinjanima. Međutim, oni su odbili dati svoje kćeri došljacima, pa je Romul odlučio da ih uzme na prevaru.
Zato je Romul godine pozvao okolna plemena, među kojima su najistaknutiji bili Sabinjani, na veliku godišnju svetkovinu u čast boga Neptuna. Na svečanosti su Rimljani, na dati znak, skočili i oteli djevojke, a ostali Sabinjani ljutiti pobjegli. Romul je potom djevojkama obećao da će biti poštivane od svojih muževa i imati sva građanska prava te rađati slobodne sinove.
Sabinjanke su zato prihvatile svoje muževe. Nakon otmice, kralj Sabinjana Tit Tacije, uz pomoć Tarpeje, Rimljanke koja je bila kćer komandanta rimske utvrde, na prijevaru uđe u Rim. Kad je započela borba Sabinjana i Rimljana, Sabinjanke su se bacile između dvije vojske moleći svoje očeve i braću da se prestanu boriti protiv njihovih muževa. Nakon toga su Rimljani i Sabinjani sklopili mir i ujedinili se pod jednu vlast s Rimom kao sjedištem. Tit Tacije i Romul su postali suvladari, ali je Tit kasnije poginuo u Laviniju, a Romul tako postao jedini kralj.
Mit otmice Sabinjanki je kasnije bio čest motiv u umjetnosti, a poslužio je i kao inspiracija za popularni mjuzikl Sedam nevjesta za sedmoro braće.
