Nagnječina
| Nagnječina | |
|---|---|
lat. | Vulnus contusum |
 | |
| Nagnječina nakon pada sa bicikle | |
| Klasifikacija i eksterni resursi | |
| ICD-10 | T14.0-T14.1 |
| ICD-9 | 872-893 |
Nagnječina (lat. vulnus contusum), je vrsta povrede nanetna tupim predmetom (oruđem) ili padom na čvrstu podlogu. Nagnječina najčešće predstavlja kombinaciju krvnog podliva s delimičnim oštećenjem epiderma.
Nagnječinu karakterišu promene u korijumu i potkožnom masnom tkivu, koje prati cepanje zidova krvnih sudova (najčešće kapilara) s isticanjem krvi i prožimanjem okolnog tkiva u većoj ili manjoj meri.
Količina istekle krvi u tkivu zavisi od;
- Jačine udarca.
- Vrste tkiva. Tako će jače krvarenje nastati u predelima sa rastresitijim vezivnim tkivom (predeo oka) ili na mestima gde je meko tkivo u tankom sloju (lobanja, golenjača)
- Postojećih bolesti organizma u momentu povrede, (bolesti srca i krvnih sudova, krvne bolesti, hematološke bolesti itd). U tom slučaju veličina nagnječine nije u srazmeri sa primenjenom silom (znatno je veća, a proces sanacije traje duže)
Energija kojom raspolaže mehaničko oruđe ili sila udarca koja se prenosi na tkiva, je takođe od uticaja na težinu nagnječine. Jača sila dovodi i do cepanja krvnih sudova u dubljim tkivima (mišići, organi itd) izazivajući krvne podlive.
Krvni podliv (lat. haematoma) je česta pojava kod nagnječina nastalim u rastresitom tkivu, gde istekla krv lakše formira šupljinu ispunjenu krvlju (hematom). Krevni podlivi u predelu seroznih opni (lat. suguillatio) ili sluznica (lat. suffusio), takođe su prisutni kod nagnječina.
Prebojenost kože na mestu nagnječine, nastaje ako je isticanje krvi iz krvnih sudova na većoj dubini. Eritrociti u izlivu podležu dejstvu enzima i fagocitozi, a krvna boja u krvne pigmente (bilirubin, hemosiderin, hematoidin) što dovodi do promene boje, od plavičasto-ljubičaste na početku u tamno plavu (nakon 3 dana), do zelenkaste (nakon 5-7 dana) pa sve do žućkaste (nakon 8-10 dana). Normalna boja kože se vraća za 10-15 od momenta nastanka nagnječine.
Povrede unutrašnjih organa, mogu biti prisutne, kod na izgled malih nagnječina. To se dešava ako sila jačeg dejstva ispoljava svoj uticaj preko odećom prekrivenih debljih slojeva mekih tkiva, bez koštane podloge (kao što je trbušni zid), gde mogu znaci povrede biti neznati, a da na unutrašnjim organima postoji teže nagnječine ili rascepi.
Udruženo dejstvo - više nagnječina može usled značajnijeg gubitka krvi (iskrvavljenje), da dovede do pojave akutne anemije.
Sanacija nagnječine traje u proseku 10-15 dana, i ne ostavlja nikava nepovratena oštećelja na mestu povrede.
- Ćeramilac A. Opšta i specijalna patologija mehaničke traume. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1986.
- Milovanović M. Sudska medicina. Beograd - Zagreb: Medicinska knjiga, 1979
