Mirko Jević Mića
| Mirko Jević - Mića | ||
|---|---|---|
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 10. novembar 1920. | |
| Mesto rođenja | Vranovina, Bosanski Petrovac (Kraljevina Jugoslavija) | |
| Datum smrti | 18. septembar 1996. | |
| Mesto smrti | Beograd (SRJ) | |
Mirko Jević - Mića (1920 — 1996), učesnik narodnooslobodilačke borbe, nosilac partizanske spomenice, pukovnik Jugoslovenske narodne armije.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je 10. novembra 1920. u selu Krnjeuša - Vranovina kod Bosanskog Petrovca, u porodici koja se bavila poljoprivredom na sopstvenom imanju. Tu je završio osnovnu školu i u svom kraju bio poznat po veštini pravljenja narodnih muzičkih instrumenata (frula, diple, tamburica).
Drugi Svetski Rat 1941. - 1944.
Početak Drugog svetskog rata je dočekao u svom kraju. Počele su prve nemačke i ustaške operacije po Grmeču. Zanimljivo je iz njegovih priča da je njegove drugove i njega, koji je već bio član SKOJ-a, njihov komšija, Hrvat, (domobran ili čak ustaša) spasao logora i verovatne smrti, tako što im je puškom naredio da ne smeju da se jave na poziv „radi evidentiranja i javnih radova“.
Mića Jević se priključuje krnjeuškom partizanskom odredu, sa kojim učestvuje u mnogobrojnim akcijama. Oslobodili su prva sela i čak neprijatelju oduzeli jedan top, pre zvaničnog početka ustanka, na šta su borci bili veoma ponosni da su se prvi suprotstavili Nemcima i ustaškom režimu. Borci iz toga kraja, ispod grmečkog vrha Železnika, bili su poznati po požrtvovanosti, čojstvu i junaštvu.
Kad je osnovana Treća krajiška brigada, avgusta 1942. godine, Mića Jević je, istakavši se hrabrošću i zalaganjem, postavljen za zamenika komesara Druge čete Trećeg bataljona a zatim postaje obaveštajni oficir bataljona. Postaje član KPJ.
Sa svojom Trećom krajiškom brigadom učestvuje u Bihaćkoj operaciji, oslobađanju grada od ustaških i domobranskih pukova, nakon čega se stvara Bihaćka republika, velika slobodna teritorija, unutar okupirane Jugoslavije. Aktivan je učesnik Bitke na Neretvi. Prilikom napada nemačkih i italijanskih jedinica na planinu Raduš početkom marta 1943. biva ranjen, dok je njegov saborac zamenik komandira Nikola Stupar smrtno pogođen. Ubrzo se oporavlja i priključuje svojim drugovima, učestvuje u bici na Sutjesci, za koju kasnije biva odlikovan i pohvaljen od strane maršala Josipa Broza Tita.
Septembra 1944. godine, brigada prodire u Srbiju, duž Sandžaka, do Valjeva i Mionice, odakle napreduju prema Beogradu. Jević učestvuje u oslobođenju Beograda, u kome ostaje do kraja života.
1944. - 1996.
Posle rata završio je gimnaziju i višu školu SUP-a.
Dobio je čin majora Jugoslovenske narodne armije u rezervi.
Nastavio je službu u Sekretarijatu (Ministarstvu) unutrašnjih poslova Srbije, dobio čin pukovnika i obavljao mnogobrojne odgovorne poslove.
Sport
Jedno vreme je obavljao funkciju predsednika odbojkaškog kluba Železničar iz Beograda, u vreme kad je Železničar bio državni šampion i predstavljao Jugoslaviju kao reprezentacija na međunarodnim igrama u Haifi. Bio je član uprave fudbalskog kluba Partizan u periodu 1960 - 1965, za vreme osvajanja četiri, od čega tri uzastopne titule 1961 - 1963, kao 1965. i na početku puta ka finalu KEŠ 1966.
Posao
Posle ranog odlaska u penziju, nakon previranja i događaja oko Aleksandra Rankovića, započinje karijeru poslovnog čoveka, osniva spoljnotrgovinsku firmu u Italiji, u Padovi i Milanu, i uspešno posluje do druge polovine osamdesetih.
Nagrade
Nosilac je mnogobrojnih državnih i vojnih priznanja i odlikovanja.
Umro je u Beogradu 18. septembra 1996. godine.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Treća krajiška brigada - zbornik sjećanja (knjiga prva), Vojnoizdavački zavod, Beograd 1969. godina
- Treća krajiška brigada - zbornik sjećanja (knjiga druga), Vojnoizdavački zavod, Beograd 1969. godina