Lista vladara Montferrata
Izgled
Markizi i vojvode Montferrata[1] su bili vladari teritorija u Pijemont južno od Poa i istočno od Torina poznatog kao Montferrat. Marku Montferrat je godine 950. stvorio Berengar II od Italije prilikom preraspodjele teritorija na sjeverozapadu svog kraljevstva. Ispočetka je nosila ime po vladajućoj porodici Aleramici. Godine 1574. je Montferrat proglašen vojvodstvom od strane rimsko-njemačkog cara Maksimilijana II (v. Vojvodstvo Montferrat).
- Guglielmo I (u. prije 933)
- Aleramo (933-967)
- Guglielmo II, sin i suvladar
- Ottone I (967-991), sin
- Guglielmo III (991- prije 1042), sin
- Ottone II (prije 1042 - cca.1084), sin
- Enrico (cca. 1045), brat i suvladar
- Guglielmo IV (cca. 1084 - cca. 1100), sin
- Rainier (cca. 1100 - cca. 1136), sin
- Guglielmo V (cca. 1136-1191), sin
- Conrad (1191-1192), sin
- Boniface I (1192-1207), brat
- Guglielmo VI (1207-1225), sin
- Boniface II (1225-1253/55), sin
- Guglielmo VII (1253/55-1292), sin
- Giovanni I (1292-1305), sin
- Theodore I (1306-1338), nećak Giovannija
- Giovanni II (1338-1372), sin
- Secondotto[2], također poznat kao Ottone III (1372-1378), sin
- Giovanni III[2] (1378-1381), brat
- Theodore II[2] (1381-1418), brat
- Giovanni Giacomo (1418-1445), sin
- John IV (1445-1464), sin
- Guglielmo VIII (1464-1483), brat
- Boniface III (1483-1494), brat
- Guglielmo IX (1494-1518), sin. (Tast Federica II od Mantove.)
- Boniface IV (1518-1530), sin, pod regentstvom majke Anne od Alençona
- Giovanni Giorgio (1530-1533), stric
- španska okupacija do 1536.
Godine 1536. je car Karlo V markgrofoviju, usprkos prisizanja od strane Savoya i markiza Saluzzoa dao porodici Gonzaga. Ta je odluka 1559. potvrđena mirom u Cateua-Cambresisu.[3]
- Federico Gonzaga (1536-1540), vojvoda od Mantove; oženjen za Margaretu od Monferrata, kćer Guglielma IX i Anne od Alençona, te markizu Montferrata na temelju vlastitog prava.
- Francesco I (1540-1550), vojvoda od Mantove, markiz Montferrata; sin Margarete od Montferrata i Federica Gonzage.
- Guglielmo X (1550-1587), vojvoda od Mantove, markiz te (od 1574) vojvoda od Montferrata; sin Margarete od Montferrata i Federica Gonzage
- Vincenzo I (1587-1612), vojvoda od Mantove i Montferrata; sin Guglielma X
- Francesco II (1612), vojvoda od Mantove i Montferrata; sin Vincenza I
- Ferdinando I (1612-26), vojvoda od Mantove i Montferrata; sin Vincenza I.
- Vincenzo II (1626-27), vojvoda od Mantove i Montferrata; sin Vincenza I.
- Rat za mantovansko nasljedstvo (1627-1631) - dio vojvodstva preuzelo Vojvodstvo Savoja
- Maria, vojvotkinja Montferrata 1612-61, također vojvotkinja Mantove 1627-1631. kćer Francesca II.
- Karlo I, poznat kao "de Nevers", vojvoda od Montferrata (1627-1637), također vojvoda od Mantove i Neversa; tast Marije, suvladar sa Marijom i njenim sinom Carlom.
- Carlo II (1637-1665). također vojvoda od Neversa do 1659; sin Marije, unuk Carla I i Francesca II.
- Ferdinando Caro (1665-1708), vojvoda od Montferrata i Mantove; sin Carla II.
- ↑ "Markiz" se također može odnositi i na titulu markgrof", koja potiče od latinskog Marchio i italijanskog Marchese. Montferrat se također naziva Monferrato.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 cit: Secondotto, markiz od Montferrata, Giovanni III, markiz od Montferrata, Theodore II, markiz od Montferrata i Guglielmo, koji su bili sinovi Elisabeth, kćeri Jakova, i Giovanni II, markiz od Montferrata, su se zvali i vojvodama. Historiae et Urbium Regionum Italiae rariores, Volume 114, Cronica del Montferrato, Benvenuto Sangiorgio, Arnaldo Forni Editore 1780.
- ↑ Fabbri, Paolo; Carter, Tim (1994), Monteverdi, Cambridge University Press, ISBN 0521351332[mrtav link]
- Circolo Culturale I Marchesi del Monferrato (external link to website devoted to dynastic history)
- Haberstumpf, Walter. Dinastie europee nel Mediterraneo orientale. I Monferrato e i Savoia nei secoli XII–XV, 1995 Arhivirano 2005-12-31 na Wayback Machine-u (external link to downloadable text).
- The Margraves of Montferrat and Kings of Thessalonica, 961-1573 AD
- Usseglio, Leopoldo. I Marchesi di Monferrato in Italia ed in Oriente durante i secoli XII e XIII, 1926.