Endoleak
| Endoleak | |
|---|---|
| Intervencija | |
 Endoleka može nastati u toku endovaskularna rekonstrukcija aneurizme trbušne aorte (prikazano na slici) | |
| ICD-9-CM | 39.51, 39.52, 39.7 |
Endoleak je perzistentan protok u aneurizmatsku vreću nakon endovaskularna rekonstrukcija aneurizme abdominalne (trbušne) aorte (EVAR), koji kao komplikaciju može izazvati povećanje same aneurizme i, potencijalno, njenu rupturu.[1]
Osnovne postavke[uredi | uredi kod]
Endovaskularna rekonstrukcija aneurizme trbužne aorte (EVAR) u odnosu na klasičnu, otvorenu rekonstrukciju predstavlja minimalno invazivnu tj minimalno traumatsku hiruršku proceduru za pacijenta.[2] Osnovna karakteristika endovaskularna rekonstrukcije je da se ekskluzijom aneurizme iz cirkulacije, to jest rekonstrukcijom aneurizme trbušne aorte (AAA) stent-graftom obustavi pritisak na aneurizmu, zaustavi njen rast i tako spreči njena moguća ruptura (pucanjee).
Zato je endovaskularna rekonstrukcija AAA postala standard u rekonstrukciji aneurizme kod visokorizičnih pacijenata (npr pacijenta koji su, po ASA klasifikaciji,svrstani u grupe III i IV).
I pored svakodnevnog tehničko-tehnološkog napretka u proizvodnji sve savremenijih stent-graftova, najvažnija specifična komplikacija procedure i dalje je endoleak, kod 10–20% pacijenata u postoperativnom toku.[3]
Postoje četiri tipa endoleaka, od kojih je endoleak tipa II najučestaliji i do 90% u odnosu na sve ostale tipove. Endoleak tipa II perzistentni je retrogradni protok u aneurizmatsku vreću iz bočnih grana same aneurizme (AMI, lumbalne arterije), koji može izazvati uvećanje same aneurizme, kao i njenu rupturu.
Epidemiologija[uredi | uredi kod]
Endoleak se postoperativno javlja kod 10–20% operisanih pacijenata.[4] Međutim u prospektivnoj studiji, kod 83 pacijenata, sa endoleakom tip I i tip II tokom prvih 6 meseci praćenja, stopa učestalosti bila je 20% a nakon 24 meseca ona se povećanala na 50%. Stopa spontane endoleaka u ovoj studiji bila je 24,4% nakon 12 meseci i 12,5% u dugoročnom perioda praćenja.[5]
Primena pravilno izabrane strategija pri odabiru stent-grafta, npr uzimanje adekvatnih mera aneurizme trbušne aorte (AAA) na osnovu njenih morfoloških karakteristika, kao i tehničko-tehnološki napredak u proizvodnji stent-grafta (kvalitetniji materiali graftova i stentova i njihova konstrukcija) uticali su na to da su endoleak tip I, tip III i tip IV svedeni na minimum.
Međutim i dalje je osnovni problem, koji nastaje kao komplikacija nakon endovaskularne rekonstrukcije aneurizme trbušne aorte endoleak tip II, perzistentni retrogradni protok u aneurizmatsku vreću iz grana same aorte (lumbalne arterije, donja mezenterične arterija), koji postoperativno može izazvati uvećanje aneurizme sa mogućom rupturom.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Chuter TAM, Reilly LM, Faruqi RM, et al. Endovascular aneurysm repair in high-risk patients. J Vasc Surg. 2000;31:122-33.
- ↑ Veith FJ, Baum RA, Ohki T, Amor M, Adiseshiah M, Blankensteijn JD, et al. Nature and significance of endoleaks and endotension: summary of opinions expressed at an international conference. J Vasc Surg. 2002;35:1029-35.
- ↑ Cuypers P, Buth J, Harris PL, et al. Realistic expectations forpatients with stent-graft treatment of abdominal aortic aneurysms:results of a European multicentre registry. Eur J Vasc Endovasc Surg.1999;17:507-16,
- ↑ Baum RA, Carpenter JP, Tuite CM, Velazquez OC, Soulen MC, Barker CF, et al. Diagnosis and treatment of inferior mesenteric arterial endoleaks after endovascular repair of abdominal aortic aneurysms. Radiology 2000;215:409-13.
- ↑ Parent FN, Meier GH, Godziachvili V, et al. The incidence and natural history of type I and II endoleak: a 5-year follow-up assessment with color duplex ultrasound scan. J Vasc Surg 2002 Mar; 35(3) :474-81.