Šablon:IČ – Rano hrišćanstvo
Rano hrišćanstvo obuhvata početno razdoblje hrišćanstva od smrti osnivača Isusa Hrista u 30-im godinama 1. vijeka, do postajanja državnom religijom u 4. vijeku, kada je legalizovano (313), dogmatizovano (325) te konačno etatizovano (380).
Rano hrišćanstvo je nastalo kao verski pokret, odnosno sekta unutar judaizma, da bi se tokom 1. veka od njega potpuno odvojilo. Središte nove religije je u početku bio u Jerusalimu, ali nakon uništenja Hrama u jevrejsko-rimskom ratu 70. godine, jevrejski hrišćani gube prvenstvo. Rim, kao prestonica Carstva, postaje glavno sedište hrišćanstva, a rimski episkop postaje dominantni episkop, koji kasnije uzima titulu pape.
Razni vidovi hrišćanstva su cvetali u ranom periodu pokreta. Ranohrišćanske zajednice su često bile veoma podeljene iznutra, u većoj meri nego samo društvo, jer su u njima često Jevreji i nejevreji bili zajedno. Oni koji su se nazivali hrišćanima imali su mnoga, bitno različita religijska verovanja i prakse. U hrišćanstvu drugog i trećeg veka teološka raznovrsnost je bila toliko naglašena da su se grupe koje su se nazivale hrišćanima držale verovanja i praksi za koje bi većina današnjih hrišćana tvrdila da uopšte nisu hrišćanske. I način na koji su bile organizovane zajednice razasute po tada poznatom svetu znatno se razlikovao od grupe do grupe. (Cijeli članak...)
Recentni izabrani članci: Kritika Biblije – Leomon – Sherlock Holmes (2009)