Ljubečka skupština

Ljubečka skupština (ruski: Любечский съезд; ukrajinski: Лю́бецький з'їзд) je naziv za skup prinčeva i najvećih knezova dinastije Rjurikovića održan 1097. u mjestu Ljubeč (u današnjoj Ukrajine) gdje je dogovorena podjela teritorija, odnosno načelo nasljeđivanja u tadašnjoj Kijevskoj Rusiji. Skup je sazvao knez Vladimir II Monomah, a na njega su se odazvali Svjatopolk II Izjaslavič, Vasiljko Rostislavič, David Svjatoslavič, Oleg Svjatoslavič i drugi velikaši. Na njemu je napušten dotadašnji sistem tzv. ljestvičnog prava kojim su vladarske titule nasljeđivala najstarija braća i uspostavljen sistem gdje su titule nasljeđivali sinovi. Svrha skupa je, između ostalog, bilo sprečavanje međusobnih sporova i sukoba, odnosno sjedinjenje snaga u borbi protiv Polovaca. Sistem je dodatno utanačen na Skupštini u Vitečevu 1100. Iako se ljestvično pravo u manjem obliku zadržalo u 11. vijeku, pa i sve do mongolske invazije, većina historičara drži da je Ljubečka skupština sankcionirala podjela dotle jedinstvene ruske države u de facto nezavisne feudalne kneževine, odnosno da je njime Kijevska Rusija prestala postojati kao jedinstvena politička cjelina.

Literatura

• Nora Berend, ur. (2007). Christianization and the Rise of Christian Monarchy. University of Cambridge: Cambridge University Press. str. 393.