Kralj Edip (rok grupa)
Kralj Edip je srpska rok grupa iz Beograda, osnovana 1991. godine. Činili su je Slobodan Petković, Leonid Đurović i Vlada Rajović. S radom je prestala 1993. godine.
Istorijat[uredi | uredi kod]
Kralj Edip je srpski rok band oformljen početkom devedesetih godina u Beogradu, od strane tada srednjoškolaca Slobodana Petkovića i Leonida Ðurovica kojima se ubrzo priključio mladi i nadareni bubnjar Vlada Rajović. Idejni voda grupe Petković daje bendu provokativni naziv, "Car Edip". Mitom o tebanskom kralju Edipu bio je fasciniran inače veliki Petkovićev idol Jim Morrison. Inače, Edip je rešio sfinginu zagonetku i postao kralj, u neznanju ubio oca, kralja Laja, i oženio se svojom majkom, kraljicom Jokastom. Petković, koji je dete razvedenih roditelja i koga je u ranom detinjstvu napustio otac, uviđa u svemu tome izvesnu simboliku pa se ime bendu nekako logično nametnulo.
Grupa uskoro ulazi u privatni studio gde snima svoj prvi hit pod nazivom "Poželi me". Pesma dospeva na 1. mesto tada popularne emisije Radio Beograda demo top 5 čiji je urednik bila Ðurđa Kostić. Svoje početke u toj istoj emisiji imali su kasnije popularni bendovi "Deca loših muzicara", "Tap 011" i "Block out".
- Rast popularnosti
Nakon tog početnog uspeha slede brojna gostovanja na radiju i televiziji. Godine 1991. bend dobija od Radio Beograda priznanje za najperspektivniji bend godine i kao nagradu besplatno snimanje dve pesme u studiju 6 u kojem su svojevremeno svoje numere snimala i najveća imena domaće scene. Producent tog posla bio je Vlada Marković, koji će kasnije postati direktor PGP-a. Pesme koje su tada snimljene našle su se i na prvom maksi singlu grupe izdatom iste godine za diskografsku kuću "PGP promocija" u formi vinila. Uporedo bend ima i veliki broj svirki uživo koje su bile klupskog karaktera. Najuspešniji nastupi bili su svakako oni na popularnom mašincu, SKC-u, domu omladine, "Dadovu".
Već je bio viđen i nastup na tada izuzetno popularnoj zaječarskoj gitarijadi, koji, međutim, propada zbog toga što je bend neoprezno stupio u saradnju sa kvazimenadžerima koji su zahtevali preveliki deo kolača. U naredne dve godine bend je uradio još priličan broj zanimljivih snimaka i održao na desetine klupskih svirki ali kako je opšta situacija u društvu postajala sve teža, a rok muzika na prostoru Balkana početkom rata i pojavom turbofolka praktično bila na izdisaju, bend 1993. godine prestaje sa radom.
- Raspad i novi početak
U međuvremenu, Petković sa poznanicima iz kraja svira u manje poznatom bendu "Black roses" sa kojim ima veliki broj klupskih nastupa. Vlada Rajović je napravio solidnu karijeru svirajući u bendu Kanda, Kodža i Nebojša a gitarista Leo Ðurović se povukao iz muzike. Nakon 10 godina pauze Slobodan Petković se odlučuje da ponovo snimi neke od starih i veći broj novih pesama čiji je on autor bio u celosti; uz pomoć svojih prijatelja Dejana Resanovića (profesor klavira, eks Alisa), Danijela Sinanija i Zorana Stojiljkovića snima 2004. godine povratnički album "Umreti od ljubavi" sa velikim hitom "Moje vreme tek dolazi". Na albumu se našao i stari hit "Poželi me" snimljen u novom ruhu. Usledilo je i više klupskih svirki, od kojih je najuspešnija bila ona u klubu "MPS" pred više stotina ljudi.
Iste godine, koristeći svoje bogato muzičko iskustvo i naprednu kompjutersku tehniku, Petković u svom improvizovanom studiju snima drugi album benda pod nazivom "Pod hladnim zvezdama", na kojem je on jedini izvođač i autor kompletnog materijala. Neke od numera su izuzetno uspele, što su pokazali i pozivi za svirke sa više adresa. Autor se vratio bazičnom roku koji želi da oživi na ovim prostorima pa je bilo poželjno čuti numere poput žestoke i provokativne pesme "Hajde sa mnom", sweet metal numere "Daljine zovu", sarkastične pesme "Ulica crvenih fenjera", psihodelične pesme "Biću slobodan" (nastala pre 15-ak godina); tu su i potencijalno veliki hitovi "Flamengo", "Ljubav" i "Prvi put se zaljubih u jesen".