Izvorni kod stranice Bettino Craxi

{{Infokutija Političar (SR)
| ime = Betino Kraksi
| datum_rođenja = {{birthdate|1934|2|24|df=y}}
| mesto_rođenja        = [[Milano]]
| država_rođenja       = [[Kraljevina Italija]]
| datum_smrti = {{dda|2000|1|19|1934|2|24|df=y}}
| mesto_smrti = [[Hamamet]]
| država_smrti       = [[Tunis]]
| državljanstvo = 
| narodnost = 
| slika = Bettino Craxi-1.jpg
| širina_slike = 
| opis = 
| partija = [[Italijanska socijalistička partija]]
| supružnik = 
| funkcija 1 = 42. premijer Italije
| prethodnik 1 = [[Amintore Fanfani]]
| naslednik 1 = [[Amintore Fanfani]]
| početak funkcije 1 = [[4. avgust]] [[1983]]
| kraj funkcije 1 = [[14. april]] [[1987]].
| veroispovest = 
| profesija = [[politika|političar]]
| potpis = 
}}
'''Benedeto ''Betino'' Kraksi''' ({{jez-ita|Benedetto ''Bettino'' Craxi}}; [[Milano]], [[24. februar]] [[1934]] — [[Hamamet]], [[19. januar]] [[2000]]) bio je italijanski [[politika|političar]] i [[premijer]] s najdužim stažom u posleratnoj istoriji Italije ([[1983]]–[[1987]]). Za vreme njegovog mandata [[Italija]] je imala jak ekonomski rast, ali je ostao najviše upamćen kao tragičan simbol devastirajućeg korupcijskog skandala i kao političar koji je uništio [[Italijanska socijalistička partija|Italijansku socijalističku partiju]] (PSI). Nekad poznat kao neprikosnoven [[autoritet]] na međunarodnoj političkoj sceni, poslednje godine života proveo je u egzilu u [[Tunis]]u, lečeći narušeno [[zdravlje]] i okrivljujući one koji su uzrokovali njegov pad. Iako je bio veliki taktičar, nedostajala mu je strateška vizija i iza sebe je ostavio samo ruševine jednog političkog sistema. 

== Biografija ==
Rođen je u Milanu kao sin [[sicilija]]nskog [[advokat]]a. Upisao je fakultet, ali ga je ubrzo napustio da bi se posvetio politici. Pridružio se PSI-u i postao član regionalnog izvršnog komiteta sa samo 18 godina. Bio je izraziti antikomunist i [[1976]]. postao je sekretar PSI-a. 16 godina kasnije Kraksi je odolevao napadima rivala i uspeo je zadrži položaj sekretara PSI-a. Za vreme njegovog mandata partija je uspela da poboljša rezultate na evropskim izborima [[1989]]. sa 9.6 na 14.8%.

Kraksi je političku karijeru započeo kao reformista i modernista, naglašavajući potrebu za uspostavom [[moral]]a u javnom životu nakon učestalih političkih skandala.

Njegov spektakularni politički stil imao je svoju cenu. Partijske konferencije bile su glamurozne i često su ih posećivali [[moda|modni]] dizajneri, [[arhitektura|arhitekti]], finansijeri i mnogi intelektualci. Umesto debata, na kongresima se samo aplaudiralo harizmatičnom lideru.

Iako je zagovarao fiskalnu disciplinu, standard života partijskih lidera nimalo nije ličio na život radničke klase. Godine [[1983]]. Kraksi je postao premijer Italije. [[Karikatura|Karikaturist]] [[Đorđo Foratini]] nacrtao ga je u čizmama i s crnom košuljom [[Benito Musolini|Benita Musolinija]].

Kraksi je prekinuo tradiciju poslušnosti prema [[Sjedinjene Američke Države|američkoj]] vladi tako što je odbio izručiti [[Palestina (država)|palestinskog]] lidera, Ebu-Abasa, koji je oteo turistički [[brod]] ''[[Akile Lauro]]''. 

Za vreme njegovih dvaju mandata uspeo je da smanji [[inflacija|inflaciju]], ali ništa se nije preduzelo u pogledu smanjivanja masivnog deficita u [[budžet]]u. [[Mafija]] je imala slobodu kretanja i delovanja u južnoj Italiji.

Arogancija i zloupotreba vlasti bile su glavne karakteristike Kraksijeve ere. Njegov zet bio je gradonačelnik Milana, a njegov sin Vitorio bio je izabran za partijskog sekretara u istom gradu. 

Kraksi je bio blizak prijatelj tada medijskog magnata [[Silvio Berluskoni|Silvija Berluskonija]]. Kada je [[1984]]. [[magistrat]] proglasio Berluskonijeve 3 nacionalne [[televizija|televizijske]] mreže nelegalnima, Kraksi je sve te odluke poništio. Magistrat ga je na kraju optužio da je primio mito u visini od 100 miliona [[funta|funti]], pa je morao da podnese ostavku na poziciju sekretara partije [[1993]]. godine. Godinu kasnije bio je prisiljen da pobegne u egzil u [[Tunis]].

Kao premijer podržavao je prava Palestinaca i zadobio je mnoge simpatije na [[Bliski istok|Bliskom istoku]].

Nakon što je [[bolest|oboleo]] od [[šećerna bolest|dijabetesa]], poslednje godine proveo je u svojoj vili pokraj [[more|mora]] u [[Hamamet]]u (Tunis) pišući [[knjiga|knjigu]] o [[Đuzepe Garibaldi|Đuzepeu Garibaldiju]], heroju borbe za [[ujedinjenje Italije]], kao i novinske članke.<ref>[http://www.guardian.co.uk/news/2000/jan/20/guardianobituaries.philipwillan Bettino Craxi | News | The Guardian<!-- Bot generated title -->]</ref> Naposletku je i umro od te bolesti 19. januara 2000. godine.<ref>{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/610659.stm|title=Craxi: Fallen kingpin|publisher=[[Bi-Bi-Si njuz|BBC News]]||date=20. 1. 2000|accessdate=21. 6. 2013}}</ref>

== Izvori ==
{{reflist}}

{{Commonscat|Bettino Craxi}}
{{Premijeri Italije}}
{{Normativna kontrola}}

{{Lifetime|1934|2000|Craxi, Bettino}}
[[Kategorija:Premijeri Italije]]
[[Kategorija:Socijalisti]]
[[Kategorija:Italijanski političari]]
[[Kategorija:Biografije, Hladni rat]]