Prijeđi na sadržaj

Tomo Kuruzović

Izvor: Wikipedija
Tomo Kuruzović
glumac
Biografske informacije
RođenjeTomo Kuruzović
18. oktobar 1930.
Sarajevo
Smrt2. avgust 2017.
Beograd
Profesionalne informacije
Zanimanjeglumac

Tomo Kuruzović (Sarajevo, 18. oktobar 1930[1]) je srpski pozorišni, filmski, TV glumac, režiser i književnik.

Život

[uredi | uredi kod]

Rođen je 1930. na Bistriku iznad Principovog mosta u Sarajevu.[2] Oba roditelja su mu iz Banje Luke.[2] I otac i majka su radili u pozorištu, otac kao pozorišni frizer, vlasuljar i šminker, a majka kao krojačica.[3][4] Po završetku rata je 1948. završio Učiteljsku školu, nakon čega se zapošljava kao učitelj i upravnik škole u Čarakovu kod Prijedora.[3] U Beograd je stigao 1949.[2] Iste godine se upisuje na Akademiju za pozorište i film (FDU) u klasi prof. Joze Laurenčića.[3] Akademiju za pozorište i film je završio 1953, a diplomirao 1957.[3] U periodu od 1953. do 1957. vanredno je studirao jugoslovensku književnost na Filozofskom fakultetu u Sarajevu.[3] Od 1961. do 1966. je vanredno studirao režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, prvo u klasi Vjekoslava Afrića (1961), a zatim u klasi prof. dr Huga Klajna (1962-1966).[3] Kako su mu majka i otac radili u pozorištu, od svoje pete godine je igrao dječije uloge.[3] U Jugoslovenskom dramskom pozorištu je počeo da nastupa dok je studirao glumu.[3] Prvi glumački angažman je dobio u Sarajevu (1953-1961).[3] Jedan je od osnivača Malog pozorišta u Sarajevu (Teatar 55).[3] U Beograd ponovo dolazi 1961, gdje dobija angažman u Savremenom dramskom pozorištu (Beogradsko dramsko pozorište).[3] Osnivač je alternativnog pozorišta „Sunce“ u novobeogradskom bloku 45, gdje je radio kao upravnik.[3] Osnivač je studija „Tajne glume“ pri „Đuro Salaj“ AD u Beogradu, gdje je radio kao profesor.[3]

Član je Udruženja dramskih umetnika Srbije, Udruženja dramskih pisaca Srbije i Udruženja filmskih glumaca Srbije.[3] Nastupao je u Beogradskom dramskom pozorištu sve dok nije penzionisan.[4]

Ženio se dva puta.[4] Iz prvog braka ima ćerku Sanju, a iz drugog braka sa kostimografkinjom Mirjanom Čiplić sina Aleksandra Kuruzovića koji se bavi slikarstvom.[4] Živi u Beogradu.

Priznanja

[uredi | uredi kod]
  • Zlatni beočug, za trajni doprinos kulturi Beograda (2009)
  • Zlatna plaketa grada Beograda (1984)
  • Glumac godine, Zmajeve dečije igre (1984)
  • Ordena rada sa zlatnim vijencem (1984)
  • „Mermer i zvuci”, priznanje za režiju i glumačku kreaciju predstave „Petorica pod barjakom”. Aranđelovac (1976)
  • Srebrna kolajna, Drugi festivalu monodrame i pantomime u Zemunu (1974)
  • Šestoaprilska nagrada za umjetnost, Sarajevo (1957)

Djela

[uredi | uredi kod]

Režija

[uredi | uredi kod]

Napravio je preko 40 režija i veći broj pozorišnih komada.[3] Dramatizirao je i adaptirao djela Petra Kočića, Branka Ćopića, Koste Trifkovića, Meše Selimovića, Jovana Sterije Popovića.[3]

Pozorišne uloge

[uredi | uredi kod]

Jedna od njegovih najzapaženijih adaptacija i dramatizacija je monodrama Petar Pepo Bandić (Branko Ćopić), koju je sam tumačio.[3]

Uloge na filmu

[uredi | uredi kod]
Filmografija glumca Tome Kuruzovića
God. Naziv Uloga
1940-te
1948. Život je naš
1950-te
1955. Šolaja (film)
1956. Pod sumnjom
1957. Tuđa zemlja
1957. Samo ljudi Miško
1957. Vrnil se bom
1959. Vrata ostaju otvorena
1960-te
1961. Parče plavog neba
1961. Veliko suđenje
1963. Neobične delije
1963. Vikend u nebo
1963. Jazavac pred sudom (film)
1963. Muzej voštanih figura (serija)
1964. Na mesto, građanine Pokorni!
1965. Inspektor službenik
1965. Sudanija
1965. Licem u naličje
1966. Orlovi rano lete (film) Knez Valjuško
1966. Ljudi i papagaji novinar lista „Sumrak“
1967. Zlatna praćka mladoženja
1967. Dežurna ulica
1967. Naše priredbe
1968. Spavaj mirno
1968. Maksim našeg doba
1969. Neprijatelj naroda
1969. Veli Jože
1969. Veli Jože
1969. Horoskop (film)
1970-te
1971. Čudo (TV drama) (TV) Ćora
1971. Don Kihot i Sančo Pansa
1971. Levaci
1971. Bubašinter kapetan
1971. Diplomci Lule vepar
1972. Kupanje
1972. Majstori bolničar Pera
1973. Devičanska svirka kočijaš
1973. Štićenik
1973. Naše priredbe
1973. Leptirica Vule vodeničar
1974. SB zatvara krug Pižon
1975. Poznajete li Pavla Pleša?
1975. Ruke (film)
1975. Zimovanje u Jakobsfeldu veterinar Fanka
1976. Aranđelov udes šnajder
1976. Morava 76
1976. Salaš u malom ritu (film) Fanka
1976. Povratak otpisanih (film) Misirac
1977. Više od igre
1978. Tamo i natrag
1978. Povratak otpisanih (TV serija) Misirac
1979. Slom Dragiša Svetković
1979. Joakim (film)
1979. Osma ofanziva ujak Rožljika
1980-te
1980. Tren (serija)
1981. Kraljevski voz
1981. Sok od šljiva šofer Đura
1981. Mi smo smešna porodica majstor Cane
1982. Moj tata na određeno vreme roditelj na zabavi
1982. Španac (TV serija)
1982. Variola vera (film) bolnički šofer
1983. Karađorđeva smrt pisar Jovan
1983. Majka Vukosava piše govor
1985. Davitelj protiv davitelja oficir
1985. Tajvanska kanasta policajac sa mašinom
1985. Šest dana juna poštar
1985. Priče iz fabrike kafedžija Njunjo
1986. Odlazak ratnika, povratak maršala
1987. Poslednje leto detinjstva
1988. Neka čudna zemlja starac sa odlikovanjima
1988. Vuk Karadžić (serija) trgovac Kujundžić
1990-te
1991. Smrt gospođe ministarke bombondžija
1992. Aleksa Šantić (TV serija) Zorka
1994. Goli život Miladin
1995. Kraj dinastije Obrenović Aleksa Jovanović
1996. To se samo svici igraju
1996. Srećni ljudi Velja
1996. Gore dole Boškov pacijent Dotić
2000-te
2000. Dorćol-Menhetn čika Vasa
2002. Država mrtvih mladoženjin otac
2003. Il papa buono
2004. Jelena (serija)
2004. Karađorđe i pozorište Fočić
2004. Sivi kamion crvene boje Starac 1
2006. Drugo stanje (serija) Bora samostalac
2006. Fade to Black seljak
2007. Vratiće se rode gazda
2008. Nije kraj portir
2008. Poslednja audijencija načelnik ruminske policije
2009. Neki čudni ljudi gazda kafane
2009. Greh njene majke poštar
2010-te
2010. Beli anđeo (film) direktor
2010. Bela lađa predsednik mesne zajednice
2010. Ma nije on takav Boškov otac
2011. Moj rođak sa sela obaveštajac Enver
2011. Milun(ka) komšija
2011. Grandpa Kovacs Grandpa Kovacs
2012. Ustanička ulica
2012. Montevideo, Bog te video: Priča druga

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. „Vremeplov (18. oktobar 2011)” (sr). Radio-televizija Srbije. 18. 10. 2011.. Pristupljeno 6. 3. 2012. 
  2. 2,0 2,1 2,2 „Balkanskom ulicom: Toma Kuruzović” (sr). Radio-televizija Srbije. 18. 1. 2009.. Pristupljeno 6. 3. 2012. 
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 Pozorišne i TV drame, Radomir Putnik, Festival monodrame i pantomime Zemun, Makri Komerc Zemun, Beograd (2006)
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 „Tomo Kuruzović svedok glume” (sr). Ilustrovana Politika. Arhivirano iz originala na datum 2012-05-01. Pristupljeno 6. 3. 2012. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi kod]