Ragib Džindo
| RAGIB DŽINDO | |
|---|---|
 Ragib Džindo | |
| Datum rođenja | 1923. |
| Mesto rođenja | Okruglo, Rogatica Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | novembar, 1944 |
| Mesto smrti | Poljice, Lukavac NDH |
| Profesija | Srednja tehnička škola |
| Član KPJ od | novembar, 1941 |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| U toku NOB-a | komandant bataljona |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Narodni heroj od | 5.juli 1951. |
Ragib Džindo (Okruglo, Rogatica, novembar 1923 — Poljice, Lukavac, novembar, 1944, narodni heroj Jugoslavije, komandant četvrtog bataljona Šesnaeste muslimanske udarne brigade.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je 1923. godine u selu Okruglo, kod Rogatice. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završio u selu Osovu, a Građansku školu u Rogatici. U četvrtom razredu gimnazije je zbog „komunističke djelatnosti" bio izbačen iz škole. U to vrijeme bio je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Ipak, poslije ovoga je ponovo vraćen u školu, a potom je završio i dva razreda Srednje tehničke škole.
Poslije okupacije Kraljevine Jugoslavije i uspostavljanja ustaške Nezavisne Države Hrvatske, aprila 1941. godine, pripadao je onom delu muslimanskog stanovništva u istočnoj Bosni, koje nije nasjelo na ustaške nagovore i nije izvodilo zločine i pljačku nad srpskim stanovništvom. Zajedno sa ocem Ćamilom i bratom Rasimom, u avgustu 1941. godine, otišao je u partizane. Bili su među prvim muslimanskim boracima u Romanijskom partizanskom odredu, kojim je tada komandovao Slaviša Vajner legendarni „Čiča sa Romanije". U odredu je najprije vršio dužnost desetara, a potom vodnika. Odmah poslije stupanja u partizane, zajedno sa još pet drugova, zadržavao je skoro čitav dan na Borici, napad čete ustaške Muslimanske milicije, koja je pošla da pali srpska sela. U novembru 1941. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Početkom 1942. godine, postavljen je za političkog komesara čete u Muslimanskom partizanskom bataljonu, koji se nalazio u sastavu Romanijskog partizanskog odreda. U borbama ovog bataljona, u Petrovićima, kod Olova, doborovljno se prijavio u bombašku grupu, koja je napadajući neprijateljske bunkere, omogućila bataljonu da osvoji neprijateljsko uporište na željezničkoj stanici. Poslije neutralisanja neprijateljskih bunkera, Ragib je bio na čelu boraca koji su na juriš osvojili staničnu zgradu. Sličan podvig ponovio je maja 1942. godine, u borbi na Pogledu, kod Vlasenice, kada je kao puškomitraljezac na juriš zauzeo neprijateljski bunker.
Njegov bataljon je ušao u sastav Šeste istočno bosanske brigade. Sa ovom brigadom je učestvovao u mnogim borbama, a posebno se istakao u borbama brigade u Srijemu, kao i u borbama sa četnicima na Maleševcu. U brigadi je bio poznat kao puškomitraljezac i čest dobrovoljac u svim težim zadacima. U toku borbi tokom Pete neprijateljske ofanzive, lipnja 1943. godine, posatvljen je za komandira Prve čete Prvog bataljona Šeste istočno-bosanske brigade. Zajedno sa svojom četom uspio je da tokom Bitke na Sutjesci, razbije njemački bataljon na Vučevu. Njegova četa, sa svega osamnaest boraca, imala je zadatak da na putu Prača-Goražde štiti odstupanje partizanske bolnice. Samo u toku jednog dana, ova malena četa, odbila je čak deset juriša brojnijih njemačkih snaga. U oktobru 1943. godine postavljen je za komandanta Četvrog bataljona Šesnaeste muslimanske brigade. U borbama tokom Šeste neprijateljske ofanzive, njegov bataljon je čitavog mjeseca, vodeći teške borbe, sprečavao Nijemce da prodru na Romaniju. Istakao su i u borbi kod Kladnja, kada su neprijateljskim snagama u pomoć došli tenkovi i borbena vozila. Tada je zajedno sa drugim bombašima, u prvim borbenim redovima, jurišao s benzinskim flašama na tenkove. Poginuo je u novembru 1944. godine u mijestu Poljice, kod Lukavca,
Za narodnog heroja proglašen je 5. maja 1951. godine.
Literatura[uredi | uredi kod]
- „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975.