Maksim Savić
| Maksim Savić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1800. |
| Datum smrti | 1844. |
Maksim Savić (Petar (?) Čkrebo; selo Vraneši, danas Opština Vrnjačka Banja, tada Okružje čačansko, 1800 — manastir Kalenić, 4/5. januar 1844) je bio kalenićki arhimandrit, a od 1839. do 1842. šabački episkop.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je 1800. godine u familiji Čkrebo u selu Vraneši u zapadnom pomoravlju, podno Goča, u selu koje je pripadalo Čačanskom okružju Požeške nahije. Duhovno prezime Savić je izvedeno od imena njegovog oca Save koji je učestvovao u oslobodilačkim ratovima protiv Turaka. Potomci ove familije pripovedaju da mu je svetovno ime bilo Petar. Rano se priklonio crkvenom životu na nagovor strica Gavrila Miljkovića (od Čkreba iz Gračaca) koji je bio studenički arhimandrit od 1816. do 1849. godine. Učio se knjizi u Žiči, Vraćevšnici i Feneku, a kod nekog Miokovića je naučio i nemački jezik.
Zamonašio se u manastiru Kaleniću. U čin đakona ga je proizveo mitropolit beogradski Agatanel 1820. godine. Iste godine je u Kaleniću, po nalogu kneza Miloša Obrenovića, otvorena bogoslovska škola u kojoj je „kaluđere i sirotu decu“ učio đakon Maksim do 1825. godine. Primeran je uticaj kneza Miloša na Kalenić u koji je došao u septembru 1822. godine. Školu su kod Maksima pohađali i Hadži Jeftimije Popović i Joanikije Nešković, kasnije vladika šabački. Godine 1823. Maksima je tadašnji šabački episkop Gerasim Dominin rukopoložio u čin prezvitera, a godine 1825. u čin jeromonaha, u Ribnici. Za vreme svog boravka u Kaleniću, Maksim je postao član beogradske Arhidijecezalne konzistorije. Godine 1839. proizveden je na stepen arhimandrita, a iste godine, Arhimadrit je postao 1839. godine. Posle smrti episkopa šabačkog Gerasima Đorđevića posvećen je 4. juna 1839. za novog episkopa šabačkog. Bio je pristalica dinastije Obrenović pa je sa njihovim silaskom sa vlasti 1842. godine i sam ukloljen sa čela eparhije.[1] Bio je zatvoren prvo u manastiru Studenici pa u manastiru Kaleniću gde je i ubijen u noći 4/5. januara 1844. godine. Sahranjen je u hramu manastira Kalenić. Posle njegove smrti za episkopa šabačkog je izabran Sava Nikolajević.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Sava Vuković: „Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka“, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996. godine; tekst „Maksim (Savić) episkop šabački 1839-1842“, strana 305. (COBISS)