Mahanje krvavom košuljom

Mahanje krvavom košuljom je izraz, gotovo u pravilu korišten pežorativno ili u ironijskom kontekstu, koji u politici opisuje korištenje nečije nasilne smrti u propagandne svrhe, obično tako što se žrtva opisuje kao mučenik koji je "žrtvovao život" za neki "uzvišeni" cilj, odnosno svojom smrću stvarne ili navodne počinitelje raskrinkao kao zločince koje se mora ukloniti svim sredstvima. "Krvava košulja" u tom smislu predstavlja snažan vizualni simbol, odnosno sramotu koja se može "sprati" samo stvarnom ili simboličkom osvetom ili iskrenim pokajanjem počinitelja.

U historiji postoje brojni primjeri ovakve prakse, a jedan od najpoznatijih je slučaj rimskog diktatora Gaja Julije Cezara, nakon čijeg je ubistva 44. pne. njegov suradnik Marko Antonije, držeći posmrtno slovo i pokazujući na krvlju uprljanu togu uspio protiv atetnatora okrenuti rimski plebs.