Pero Slijepčević

Pero Slijepčević (Samobor u Hercegovini, 1888––1964, Beograd) germanist i istoričar književnosti.

Život i karijera

Rođen u siromašnoj seljačkoj porodici u Hercegovini. Gimnaziju učio u Mostaru. U mladosti buntovan i blizak Mladoj Bosni. Studij germanistike započeo u Beču (kao učenik profesora Jakoba Minora), nastavio u Ženevi i Friburu, gde je 1917. i doktorirao (s temom Der Budhismus in der deutschen Literatur — Budizam u nemačkoj književnosti). Studiranje je prekidao zbog balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, tokom kojih se stavljao u službu Jugoslavije. Posle povratka iz rata, zaposlio se skromno kao sekretar sarajevske Prosvjete. Od 1927. počinje predavati kao honorarni nastavnik u Skoplju, koji je onda pripadao Beogradskom univerzitetu. Vanredni profesor postaje 1928., redovni 1938. Okupacija ga primorava da pređe u Beograd. Još pred sam rat piše protiv nemačke politike čiju opasnost predoseća. Posle oslobođenja, poverena mu je beogradska katedra za nemački jezik i književnost, na čelu koje ostaje do umirovljenja 1958. godine. Poslednje godine života proveo je teško bolestan gotovo ne izlazeći iz doma. Rano je počeo objavljivati: sarađuje u Bosanskoj vili, Zori, Brankovu kolu. Piše o općeknjiževnim pitanjima i nacionalnim temama. Objavljuje oglede o Thomasu Mannu, Goetheu, Jakobu Wassermannu; zapaženu su njegovi radovi o Dučiću, Njegošu i Šantiću. Beogradska Prosveta objavljuje mu Sabrane oglede 1956., u kojima je veoma upečatljiv njegov izvrsni stil. Bavio se filozofijom, studirao ju je u mladosti.

Delo

• Sabrani ogledi, Beograd 1956.
• Šiler u Jugoslaviji. Studija o primanju nemačke klasike kod Srba i Hrvata s osvrtima na Slovence, Beograd 1937.
• Sabrana dela u deset knjiga, Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske (Banja Luka) i Svet knjige (Beograd), 2013.