Miraš Martinović

Miraš Martinović, rođen 1952. godine u selu Kralje kod Andrijevice. Živi i radi u Herceg Novom.
Poznati je crnogorski pisac. Ono što ga čini prepoznatljivim na širim regionalnim prostorima, to su antičke teme i zaboravljeni pejzaži Crne Gore, kojima su posvećeni njegovim romani i knjige poezije.
Član je Crnogorskog PEN-a i Matice Crnogorske.
Dobitnik je Okotobarske nagrade Herceg Novog.

Bibliografija

Knjige pjesama

Mit o trešnji (1974), drugo dopunjeno izdanje 2009.
Molitve mravu (1985)
Krugovi u pijesku (1991)
Zima s Mandeljštamom (1994)
Tabula smaragdina (1997)

Romani

Jeretik (1983)
Poslednji Eshilov dan (1995)
Vavilonski mudraci (1998)
Putevi Prevalisa (1999)
Otvaranje Agruvijuma (2000)
Teuta (2003)
Snovi u Doklei (2008)
Nevidljivi ljetopis (2010)
Govor kraljeva (2011)
Antički gradovi snovi i sudbine (2012)
Dioklitijsko zavještanje (2012)

Knjige ili djelovi prevedeni su na:

- Albanski
- Italijanski
- Hebrejski
- Turski

Internacionalna pozorišna predstava Teuta

Internacionalna pozorišna predstava Teuta, rađena po istoimenom romanu.
U režiji Slobodana Milatovića, izvedena 08. oktobra 2007.godine, uz učešće glumaca iz Crne Gore, Hravtske, Albanije, Grčke i Italije.

Spoljašnje veze

- Vlado Duletić – Osvrt na knjigu Miraša Martinovića “Antički gradovi snovi i sudbine”
- Radomir Glušac – O knjizi Miraša Martinovića “Antički gradovi snovi i sudbine”
- Dimitrije Popović – Onamo gdje arheologija završava počinje poezija
- Jezdimir Radenović – O ANTIČKIM GRADOVIMA, U BORHESOVSKOM MANIRU
- Mirko Kovač – O knjizi Miraša Martinovića “Antički gradovi snovi i sudbine”
- Lidija Vukčević – Traganje za identitetom i kontinuitetom
- Miraš Martinović – U ZVJEZDARNICI KAMENIH SPAVAČA
- Miraš Martinović – Dani Maka Dizdara u Stocu
- Miraš Martinović – Njegoš i Dimitrije
- Miraš Martinović – Govor kraljeva
- Miraš Martinović – Antički gradovi snovi i sudbine
- Miraš Martinović – Čuvar zvjezdanih stada – Pjesme za Ali Podrimju
- Govor kraljeva, Miraš Martinović Arhivirano 2016-08-10 na Wayback Machine-u
- Miraš Martinović: Sjećanje na Envera Dizdara