Bitka kod Bitole (358. pne.)
Bitka kod Bitole vodila se 358. god. pne između Ilira predvođenih kraljem Bardilisom i Makedonaca sa Filipom II na čelu.[1] Poslije 40 godina neprestane Ilirske dominacije i ekspanzije pod Bardilisom, Filip II, koji će kasnije oženiti ilirsku princezu Audatu, umarširao je u Iliriju i sukobio se sa, prema današnjoj historiografiji, sa pripadnicima Dardanskog plemena.
Bardilisu je bilo 90 god. kada se sukobio sa Filipom II.[2] Poginuo je na bojnom polju ili neposredno iza toga. Ovaj moćni ilirski kralj bio je skromnog porijekla. Prema izvorima, bio je ugljenar, koji se svojim sunarodnjacima za kralja nametnuo uspjesima i pravednom podjelom plijena. Bio je uspješan u sukobima sa Makedonijom. Na početku vladavine, istjerao je kralja Amintu, koji se vratio uz pomoć Tesalaca, i vladao još 24. god. Nakon toga ratovao je sa Amintinim sinovima Aleksandrom i Perdikom, koji je umro početkom 359. god. pne. nakon strahovitog poraza od Ilira.[3]
Tok bitke[uredi | uredi kod]
Filip II je uspostavio mir sa Atenom 359. god. pne. i porazio Peonce, i sve snage usmjerio prema Ilirima. Sa vojskom od 10.000 pješaka i 1.000 konjanika krenuo je na ilirsku teritoriju. Bardilis je poslao izaslanstvo sa prijedlogom da se prekinu neprijateljstva, s tim da svaka strana zadrži gradove koje je do tog trenutka držala. Filip je odgovorio da prihvata mir, ali samo pod uslovom da se Iliri povuku iz svih makedonskih gradova. Vojske su se suočile, Iliri sa svojim 90-godišnjim kraljem Bardilisom na čelu. Filip je na lijevo krilo i centar postavio svoje falange, dok su na desnom krilu bili kopljanici. Naredio je da konjica zaobiđe Ilire i udari sa strane, dok je on sam predvodio napad prema protivničkom centru, gdje su Iliri bili postrojeni u vidu kvadrata. Zbog izvanredne hrabrosti, veći dio bitke prošao je bez prednosti bilo koje strane, uz veliki broj poginulih i ranjenih. Prednost makedonskoj strani na kraju je donijela konjica koja je pritiskala po bokovima, pa su Iliri krenuli u bjekstvo. Konjica ih je proganjala na širokom prostoru, pa su mnogi poginuli i u bjekstvu. Ukupno je poginulo oko 7.000 Ilira. Filip je trubom označio kraj borbe, okupio svoju vojsku i sahranio poginule.
Iliri su se povukli iz osvojenih gradova i potpisali su mir.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ „N.G.L. Hammond, F.W Wallbank - A HISTORY OF MACEDONIA”. Oxford university press, 2001. Pristupljeno 9. 2. 2016.
- ↑ John Wilkes - Iliri; Laus, Split 2001
- ↑ „Faluna Papazoglu - Poreklo i razvoj ilirske države”. ANUBiH - KNJIGA XXX , CENTAR ZA BALKANOLOŠKA ISPITIVANJA Knjiga l. SARAJEVO, 1969. Arhivirano iz originala na datum 2020-07-14. Pristupljeno 9. 2. 2018.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Greenwalt, William S. (2010). „Macedonia, Illyria, and Epirus”. A Companion to Ancient Macedonia. Oxford, Chichester, & Malden: Wiley-Blackwell. str. 279–305. ISBN 978-1-4051-7936-2.
- Hammond, Nicholas Geoffrey Lemprière (1989). The Macedonian State: Origins, Institutions, and History. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-814883-6.
- Worthington, Ian (2008). Phillip II of Macedonia. New Haven and London: Yale. ISBN 978-0-300-12079-0.