Sto dana poslije djetinjstva
| Сто дней после детства | |
|---|---|
 | |
| Režija | Sergej Solovjov |
| Scenario | Aleksandar Aleksandrov Sergej Solovjovv |
| Uloge | Boris Tokarev Tatьяna Drubič Irina Mališeva Jurij Agilin Nina Menjšikova Sergej Šakurov Arina Alejnikova |
| Muzika | Isaak Švarc |
| Fotografija | Leonid Kalašnjikov |
| Studio | Mosfiljm |
| Datum(i) premijere | 7. 1975 (Zapadni Berlin)
|
| Trajanje | 89 min. |
| Zemlja |  Sovjetski Savez |
Sto dana poslije djetinjstva (rus. Сто дней по́сле де́тства) je sovjetski igrani film snimljen 1975. u režiji Sergeja Solovjova. Po žanru je drama, a radnja se događa u pionirskom logoru gdje grupa dječaka i djevojčica provodi ljetni raspust te, potaknuta izvođenjem amaterske predstave Ljermontovljeve Maskerade, suočava sa svojim prvim ljubavnim iskustvima.
Film je premijerno prikazan na Berlinskom filmskom festivalu, gdje je postigao veliki uspjeh, a Solovjov osvojio Srebrni medvjed za najbolju režiju. Neki od članova glumačke ekipe, a posebno Tatjana Drubič, su kasnije postale zvijezde sovjetske kinematografije. Usprkos toga, Solovjov se mnogo kasnije žalio da zbog nepopustljivosti tadašnje sovjetske cenzure film ne izgleda onako kako ga je originalno bio zamislio.
Uloge[uredi | uredi kod]
- Boris Tokarev - Mitja Lopuhin
- Tatjana Drubič - Lena Jergolina
- Irina Mališeva - Sonja Zagremuhina
- Jurij Agilin - Gljeb Lunjev
- Sergej Šakurov - Serjoža
- Andrej Zvjagin - Lebedev
- Sergej Hljebnikov - Radist
- Nina Menjšikova - Ksenija
- Jirij Sorkin - Furikov
- Tatjana Jurinova - Zalikova
- Arina Alejnikova - Ljekar