Prva bitka za Pornic
| Bitka za Pornic | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rata u Vendéeu | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Republika Francuska |
 Vandejski pobunjenici | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Komandant Babain Kapetan Coueffé Kapetan Albine |
Louis-Marie de La Roche Saint-André Louis-François Ripault de La Cathelinière | ||||||
| Snaga | |||||||
|
550 ljudi[1] 2 topa[1] | 4000 ljudi | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 4 - 20 mrtvih i ranjenih[2] |
216 - 500 mrtvih[2],[3] (uključujući 20 - 300 strijeljanih zarobljenika)[2],[3] | ||||||
|
13-22 ubijenih[2],[1] (uključujući pogubljene od strane vandejskih pobunjenika) | |||||||
Bitka za Pornic se odigrala 23. marta 1793. u istoimenom gradu na atlantskoj obali Francuske na početku Vandejskog rata i predstavljala je prvi značajniji okršaj u kome su snage republikanske vlade uspjele odnijeti pobjedu nad vandejskim kontrarevolucionrnim pobunjenicima. Do nje je došlo nedugo nakon što je u obližnjem mjestu Machecoul, u oblasti Pays de Retz došlo do oružane pobune lokalnih seljaka protiv republikanske vlasti, a koji se tradicionalno smatra početkom rata. Pobunjeni seljaci, koji su masakrirali ili u bijeg natjerali predstavnike vlasti, su stvorili improviziranu vojsku od nekoliko hiljada ljudi te imenovali lokalnog plemića Louis-Marie de La Roche Saint-Andréa za njenog zapovjednika. Pobunjenici su se odlučili obračunati sa gradovima čije je stanovništvo, za razliku od sela, odlučilo ostati vjerno Republici. Prvo su zauzeli Bourgnef-a-Retz koji je prepušten bez borbe i čije se stanovništvo sklonilo u Pornic, gdje se okupilo nekoliko stotina pripadnika Nacionalne garde naoružano s dva topa. Slično kao i u mnogim sličnim slučajevima na početku sukoba, brojčana prednost pobunjenika, bez obzira na slabo naoružanje i obučenost, je odmah na početku dala prednost pobunjenicima koji su do popodneva ovladali gradom i natjerali branitelje na povlačenje. Pobunjeni seljaci, koji su tom prigodom ubili nekoliko građana, su se odmah odali pljački i pijančevanju. Grupa od nekoliko desetaka pripadnika Nacionalne garde rodom iz Pornica je tokom iste večeri odlučila do iskoristiti da smionim kontranapadom oslobodi rodni grad. Seljake, od kojih veliki broj više nije bio u stanju pružati ozbiljan otpor, je njihov čin potpuno iznenadio i izazvao paniku. Najveći dio je izbjegao, ali je nekoliko stotina zarobljeno i poslije strijeljano. La Roche Saint-André je, držeći da će ga seljaci smatrati odgovornim za katastrofu, se odlučio sakriti prije nego što je nekoliko tjedana kasnije dobio službu kao oficir u novostvorenoj Katoličkoj i kraljevskoj vojsci. Pobunjenici su, pak, odmah nakon tih događaja za svog novog vođu izabrali François de Charettea pod čijim su vodstvom samo četiri dana kasnije u Drugoj bitci za Pornic zauzeli grad.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Jean-François Carou, Histoire de Pornic, p. 110-183.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Alfred Lallié, Le district de Machecoul, études sur les origines et les débuts de l'insurrection vendéenne dans le pays de Retz, p.345-356.
- ↑ 3,0 3,1 Pierre-Suzanne Lucas de La Championnière, Mémoires d'un officier vendéen, p. 7-8.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Jean-François Carou (1859). Histoire de Pornic. Carou., p. 110-183. tekst na Google Books
- Alfred Lallié (1869). Le district de Machecoul, études sur les origines et les débuts de l'insurrection vendéenne dans le pays de Retz. Lallié., p. 345-356. tekst na Google Books
- Pierre-Suzanne Lucas de La Championnière (1994). Lucas de La Championnière, Mémoires d'un officier vendéen 1793-1796. Les Éditions du Bocage. Lucas., p. 7-8}}