Vizantijsko-persijski ratovi

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Bizantsko-sasanidski ratovi
Segment rimsko-perzijskih ratova

Bizantsko-sasanidska granica u kasnoj antici
Datum 502[1] - cca. 628
Lokacija Kavkaz, Mala Azija, Egipat, Levant, Mezopotamija
Ishod Status quo ante bellum
Sukobljene strane
Istočno Rimsko Carstvo Sasanidsko Perzijsko Carstvo
Komandanti i vođe
Justinijan,
Belizar,
Heraklije
Kavad I,
Hozroje I,
Hozroje II,
Šahrbaraz,
Rahzad,
Šahin

Vizantijsko-persijski ili Bizantsko-sasanidski ratovi je naziv za niz oružanih sukoba koji su se od početka 5. do početka 7. vijeka na području Bliskog Istoka vodili između Bizantskog (Istočnog Rimskog) Carstva na jednoj, te Perzijskog (Sasanidskog) Carstva na drugoj strani. Tradicionalno se smatraju dijelom šire cjeline koju čine rimsko-perzijski ratovi, odnosno njihovom posljednjom fazom. Karakteristični su po tome što bi se mogli nazvati i vjerskim ratovima, s obzirom da je jedan od povoda bilo neprijateljstvo zoroastričkih Perzijanaca prema kršćanstvu, tadašnjoj službenoj religiji Bizanta. Tokom ratova je Bizant uglavnom bio u defanzivi, dijelom zato što je raspolagao manjom teritorijom i ljudsko-materijalnim resursima od nekadašnjeg Rimskog Carstva čije je teritorije na zapadu s promjenjivim uspjehom pokušavalo zauzeti i zadržati; posljednji od ratova je Bizant doveo na sam rub propasti, ali je car Heraklije u njemu uspio izvojevati pobjedu. Ona je, međutim, postala bespredmetna, s obzirom da su obje velike sile bile iscrpljene i njihovu slabost su iskoristili Arapi, zauzevši sporne teritorije a potom uništivši Sasanidsko Carstvo.

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. "An Encyclopedia of Battles: Accounts of Over 1,560 Battles from 1479 B.C. to the Present" (David Eggenberger)

Literatura

[uredi | uredi kod]