Kler

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Kler
Ekumenski susreti sveštenika različitih hrišćanskih tradicija, Bon, Nemačka, 1961.

Kler ili klir je jedan od naziva za sveštenstvo. Član klera naziva se klerik. Od ove reči izveden je i pojam klerikalizam, nastojanje klera da utiče na politički i društveni život.

Nasuprot klericima, ostali vjernici označavaju se imenom laik; laik postaje klerikom kad primi prvu tonzuru. Klerici su u katoličkoj crkvi podijeljeni u niže i više redove, a najviši red je episkopat. Kanonsko pravo određuje klericima razne dužnosti i prava.

Klerici kao poseban stalež postoje u katoličkim, pravoslavnim i monofizitskim crkvama. Protestanti odbacuju pojam klera, držeći se Lutherove nauke o općem svećenstvu svih vjernika.

Naziv

[uredi | uredi kod]

U grčkom riječ hleros znači žrijeb, odnosno žrijebom određenu stvar ili osobu (javni dužnosnici u grčkim demokracijama birani su žrijebom). Otuda nastaje kasnolatinska riječ clerus, a u staroslavenskom riječ kliros označava zajednicu svećenika. U srpskohrvatskom jeziku kler se uglavnom se koristi u Rimokatoličkoj crkvi, dok je u Pravoslavnoj odgovarajući termin klir.

Izraz sveštenstvo / svećenstvo može značiti:[1][2]

  1. sveštenički čin, svešteničko dostojanstvo, zvanje sveštenika (svećenika);
  2. sveštenički stalež; ukupnost sveštenika, svi sveštenici, kler / klir.

Povijest

[uredi | uredi kod]

U ranokršćansko doba izraz "kler" označava čitavu zajednicu (općinu) vjernika. Svaka takva zajednica naziva se crkva. Postepeno, stvaranjem čvrste crkvene hijerarhije (pokornost biskupu koji vodi zajednicu kao što monarh vodi državu) i stvaranjem ideje jedne Crkve, pojam "kler" suzuje se na tzv. "duhovni stalež", svećenike (i one koje se pripremaju za svećenike) i redovnike i redovnice.

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. Rečnik srpskohrvatskoga književnog jezika", Matica srpska, Novi Sad, 1967-1976.
  2. Vladimir Anić: "Rječnik hrvatskoga jezika", Zagreb, 1998.