Zaređenje
| Sveti red Sacramentum ordinis | |
|---|---|
 | |
Sveti red ili latinski: sacramentum ordinis[1]) je ime jednog od sakramenata Katoličke crkve, obreda kojim se dodjeljuje svećenička služba (položaj).[1]
Karakteristike i historija[uredi | uredi kod]
Vanjski ritualni znak tog sakramenta je polaganje biskupovih ruku na glavu kandidata koji se zaređuje.[1] Danas postoje samo tri stupnja svetoga reda, to su;
Za razliku od tog tokom historije postojalo ih je puno više (kao i svećeničkih zanimanja) , u niži kler su spadali; vratari, lektori, egzorcisti, akoliti a u viši subđakoni, đakoni prezbiteri.[1] Taj sakrament se može primiti - samo jednom (u istom stupnju), dodjeljuje se samo članovima klera nakon relativno duge pripreme za takav život.[1]
Pravoslavna crkva[uredi | uredi kod]
U Pravoslavnim crkvama se ta sveta tajna (sakrament) zove rukopolaganje, rukopoloženje grčki; χειροθεσία hirotonija glasanje podizanjem ruke ≃ hiro + tonija [2] jer obred zaređenja kulminira kad svećenik pololoži ruku na glavu ređenika.[3]
U pravoslavlju postoje slijedeće stupnjevi (činovi) rukopoloženja; đakon, prezbiter (svećenik) i episkop (vladika).[3]
Protestantske crkve[uredi | uredi kod]
Kod Protestanata se ređenje ne smatra sakramentom, ali se kod njih zarediti mogu i žene, dok kod pravoslavaca i katolika taj sakrament mogu primiti jedino kršteni muškarci.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 „Sveti red” (hrvatski). Leksikografski zavod Miroslav Krleža. Pristupljeno 19.3. 2018.
- ↑ „Hirotonija” (hrvatski). Hrvatski jezični portal. Pristupljeno 19.3. 2018.
- ↑ 3,0 3,1 „Hirotonija” (hrvatski). Proleksis. Pristupljeno 19.3. 2018.
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Sveti red (sh)