Welf IV
| Welf I, vojvoda Bavarske | |
|---|---|
 Welf I, vojvoda Bavarske | |
| Suprug/a/e/zi | Ethelinde Judith od Flandrije |
| Plemićka porodica | Kuća Welf |
| Otac | Albert Azzo II, markgrof Milana |
| Majka | Kunigunde od Altdorfa |
| Rođen/a | 1030/1040 |
| Umro/la | 6. 11. 1101. Paphos |
Welf I (1030/1040 - Paphos, Cipar, 6. novembar 1101) bio je vojvoda Bavarske od 1070. do 1077. te od 1096. do smrti. Poznat je kao prvi član ogranka Welfa iz Kuće Este, a u rodoslovu Welfa se broji kao Welf IV.
Rodio se kao sin milanskog markgrofa Azzoa II od Estea i njegove supruge Kunigunde od Altdorfa. Kada mu je ujak, koruški vojvoda Welf (također poznat kao Welf III), umro bez djece, naslijedio je njegove posjede. Potom se oženio za Ethelinde, kćer bavarskog vojvode Otta II (Otto od Nordheima).
Kada se Otto priključio ustanku protiv Salijske dinastije i mladog njemačkog kralja Heinricha IV, Welf je svoju vjernost suverenu izrazio rastavom od Ethelinde. Kralj ga je za to nagradio oduzevši vojvodstvo Ottu i dodijelivši ga 1070. Welfu. Nakon rastave se oženio za Judith od Flandrije, kćer flandrijskog grofa Balduina IV.
Kadea je, pak, izbila Borba za investituru, Welf je stao na stranu pape Grgura VII i u martu 1077. podržao izbor Rudolfa od Rheinfeldena za protivkralja. Zahvaljujući čvrstoj podršci u Bavarskoj, uspio se održati i nakon poraza Rudolfa i drugih pobunjeničkih vođa nekoliko godina kasnije. Godine 1089. je savez sa papinstvom nastojao ojačati uredivši brak svog sina Welfa za Matildu od Toskane, plemkinju koja se smatrala jednom od vođa papinske strane.
Godine 1095. se mladi Welf rastao od Matilde, i Welf je to iskoristio kao priliku za pomirenje s kraljem. Pokušaj da nakon smrti oca Azzoa dobije teritorije južno od Alpa se izjalovio zbog otpora njegovog polubrata Fulcoa.
Godine 1099. se Welf priključio grupi križara na čelu sa Guillaumeom IX Akvitanskim, Huguesom od Vermandoisa i Idom od Austrije koja je pokrenula križarski rat 1101. godine. Pohod je završio katastrofom; križarske vojske su u Anadoliji upale u seldžučke zasjede te su uništene. Welf je preživio, ali je bio prisiljen vratiti se kući. Na putu se razbolio i umro u ciparskom mjestu Paphos. Poslije je pokopan u Opatiji Weingarten.
Naslijedio ga je sin Welf, a sa Judith je imao još kćer Kunizzu i sina Heinricha, koji će također postati bavarski vojvoda.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Genealogie Mittelalter
- Sir Andrew Halliday Annals of the House of Hannover, v.1, London, 1826. at Google Books
- Ancestral Roots of Certain American Colonists Who Came to America Before 1700 by Frederick Lewis Weis, Line 166-23
- The Plantagenet Ancestry by William Henry Turton, Page 40
Welf IV bočni ogranak od Kuća Este Umro/la: 1101
| ||
| Njemačka kraljevska porodica | ||
|---|---|---|
| Kraljevske titule | ||
| Prethodi: Otto II |
vojvoda Bavarske 1070–1077 |
Slijedi: Heinrich VIII |
| Prethodi: Heinrich VIII |
vojvoda Bavarske 1096–1101 |
Slijedi: Welf II |