Reijirō Wakatsuki

Wakatsuki Reijirō
若槻 礼次郎
15. premijer Japana
Na položaju 14. april 1931 – 13. decembar 1931
Monarh	Shōwa
Prethodi	Hamaguchi Osachi
Slijedi	Inukai Tsuyoshi
Na položaju 28. januar 1926 – 20. april 1927 v.d. do 30. januaraa 1926
Monarh	Taishō Shōwa
Prethodi	Katō Takaaki
Slijedi	Tanaka Giichi
Lični detalji
Rođenje	(1866-03-21)21. 3. 1866. Matsue, Ozumo, Japan
Smrt	20. 11. 1949. (dob: 83) Tokyo, Japan
Počivalište	Groblje Somei, Tokyo
Politička stranka	Rikken Minseitō (1927–1940)
Ostale političke afilijacije	Rikken Dōshikai (do 1916) Kenseikai (1916–1927)
Alma mater	Tokijski carski univerzitet
Potpis

Baron Wakatsuki Reijirō (若槻 禮次郎, Wakatsuki Reijirō^? 21. mart 1866 – 20. novembar 1949) bio je japanski političar koji je u dva navrata - od 1926. do 1927. godine, te 1931. godine - služio kao premijer Japana.

Rođen je u samurajskoj porodici. 1892. godine se upisao na Tokijski carski univerzitet gdje je studirao pravo. Nakon diplome se zaposlio u Ministarstvu financija, a na čije čelo će stati 1910-ih u vladama Katsure i Okume. Tamo je postao jedan od najistaknutijih članova stranke Rikken Doshikai, a od 1916. njene nasljednice Kenseikai. U junu 1924. ga je premijer Kato Takaaki imenovao ministrom unutrašnjih poslova, te je imao značajnu ulogu u donošenju zakona kojim je uvedeno opće muško glasačko pravo, ali i posljednji i najrestriktivniji od svih Zakona o očuvanju mira koji su postali jedno oruđa političke represije u međuratnom Japanu.

Na mjesto premijera je početkom 1926. došao nakon iznenadne Katove smrti. Njegov je prvi mandat isto tako naglo okončan zahvaljujući bankovnom kolapsu 1927. godine, nakon koga je bio prisiljen podnijeti ostavku. U vanjskoj politici je bio golub te je podržavao Londonski sporazum o pomorskom razoružanju te na sebe navukao bijes militarističkih i ultranacionalionističkih krugova. Godine 1931. je, nakon što je premijer Osachi Hamaguchi bio ranjen u atentatu, preuzeo vodstvo liberalne stranke Rikken Minseito. Nakon Hamaguchijeve smrti je po drugi put imenovan za premijer. Na tom mjestu nije uspio zauzdati jastrebove, pogotovo one iz vojnih krugova koji su inscenirali Mukdenski incident te ga iskoristili kao povod invaziju i okupaciju Mandžurije, koja će Japan dovesti u trajni sukob ne samo sa susjednom Kinom, nego i zapadnim velesilama. Kato je zbog svega toga bio prisiljen podnijeti ostavku.

Nakon toga je Kato nastavio djelovati u Rikken Minseitu, na čije je čelo došao 1934. godine. Javno se protivio invaziji i ratu u Kini, a potom proširenju rata na SAD i zapadne države čime je Japan i formalno postao sudionik Drugog svjetskog rata. Kada je u maju 1945. kapitulacijom nacističke Njemačke završen rat u Evropi, javno je pozvao premijera Kantara Suzukija da započne mirovne pregovore sa Saveznicima. Nedugo nakon toga je postao članom vladine komisije koja je predložila da se prihvate saveznički zahtjevi iz Potsdamske deklaracije.

Nakon kapitulacije ga je Douglas MacArthur Vrhovni komandant savezničkih okupacijskih snaga formalno pozvao da bude svjedok optužbe na Tokijskom procesu. Tri godine kasnije je umro od posljedica angine pektoris.

Vanjske veze

Reijirō Wakatsuki na Wikimedijinoj ostavi