Vojvodstvo Kurlandija i Semigalija (njemački: Herzogtum Kurland und Semgallen; latvijski: Kurzemes un Zemgales hercogiste) je bila kratkotrajna država stvorena na području današnje zapadne Latvije pred kraj prvog svjetskog rata, koja je služila kao klijentNjemačkog Carstva. Nastala je na području nekadašnje Kurlandske gubernijeRuskog Carstva koje je u augustu 1915. okupirala njemačka vojska. Njemačke trupe su tokom 1917. godine, koristeći kaos Ruske revolucije nastavile napredovati na istok, tako da su do februara 1918. uz Kurlandsku guberniju, okupirale i područje Livonske gubernije i Autonomne gubernije Estonije. U međuvremenu je 16. novembra 1917. osnovan Latvijski nacionalni savjet koji je 30. novembra proglasio autonomnu "latvijsku provinciju", a 15. januara 1918. nezavisnu Republiku Latviju. Njemačke okupacijske vlasti su se, međutim, više oslanjale na lokalno njemačko stanovništvo. 3. marta 1918. je Sovjetska Rusija sklopila Brest-Litovski mir sa Centralnim silama, formalno se odrekavši Kurlandske gubernije. Pet dana kasnije je kurlandska Zemaljska skupština (Landesrat) proglasila Kurlandsko-semigalijsko Vojvodstvo, koje je trebalo biti nasljednik istoimenog entiteta koji je kao vazal Poljsko-Litavske Unije postojao od 1561. do 1795. Iako su još uvijek postojali potomci njenog posljednjeg vladara Ernsta Johanna von Birona, Landserat je titulu vojvode ponudio njemačkom caru Wilhelmu II, koji ju je prihvatio. Nova država, međutim, nije dugo trajala. Nakon što su se Sovjeti novim sporazumom u augustu 1918. formalno odrekli Estonije i ostatka Latvije, ta su područja mogla biti ujedinjena sa Kurlandijom-Semigalijom u novi entitet pod nazivom Ujedinjeno Baltičko Vojvodstvo, koji je postojao još nekoliko mjeseci nakon prestanka njemačke kapitulacije i prestanka Njemačkog Carstva.
.svg){kind=small}
.svg)
.svg)
.svg)