Vasilije Tomić
| Vasilije Tomić | |
|---|---|
 | |
| Religija | pravoslavlje |
| Lični podaci | |
| Rođenje | 14. 1. 1949. Korenita, FNR Jugoslavija |
| Više dužnosti | |
| Čin | protojerej stavrofor |
Vasilije Tomić (Korenita, 14. januar 1949) je pravoslavni teolog i sveštenik u činu protojereja stavrofora.
Bogoslovski fakultet je završio 1973. godine u Beogradu.
Biografija[uredi | uredi kod]
Protojerej-stavrofor Vasilije Tomić rođen je na Svetog Vasilija, 14. januara 1949. godine, u selu Korenita, kod Bijeljine. Roditelji Stanko i Ivka, rođena Popović, bili su seljaci. Na Svetog Iliju, 1956, poveden je u manastir svete Trojice, Tavnu, s namerom da leto provede kod svoje tetke, monahinje Anastasije, namesnice toga manastira. Zavoleo je tetku i ostao u manastiru.
U manastiru je završio osmogodišnju školu: prvih četiri razreda u Tavni, a narednih četiri u Janji, kod Bijeljine. Kada je, 1964. godine, otvorena obnovljena Karlovačka bogoslovija, upisao se u prvi razred, prvo kolo ove škole.
Proveo je dve godine na postdiplomskim studijama, u Nemačkoj; prvo na Rimokatoličkom teološkom fakultetu, u Regenzburgu, prvi semestar; potom, tri semestra na Tibingenskom univerzitetu, baveći se religijskom pedagogijom.
Na Filološkom fakultetu na katedri za srpskohrvatski jezik i jugoslovensku književnost, diplomirao je 1980. godine.
Oženio se, 1973. godine, sa Gordanom, rođenom Majstorović, iz Čačka. Sa njome ima tri kćerke: Anastasiju (1974), Dobrilu (1976) i Jelenu (1979).
Vladika zvorničko-tuzlanski g. Longin (Tomić) rukopoložio ga je u manastiru Tavni, 29. novembra 1975. godine, u čin đakona, a 1. decembra, iste godine, u čin sveštenika. Bio je postavljen za paroha tuzlanskog, gde je služio do Velike Gospojine, 1977. godine. Te godine prelazi u Arhiepiskopiju beogradsko-karlovačku i biva pribrojen bratstvu Hrama Svete trojice, u Beogradu. U oktobru, 1978, prelazi u Hram Svetog Marka, gde služi do svog prelaska u Eparhiju kanadsku, 1. jula 1985. godine. Episkop kanadski, Georgije, postavio je ga za paroha nijagarskog. Godine 1987, 1. oktobra, prelazi u crkvu Svetog Save, u Torontu, gde služi do 2010. kada prelazi u crkvu svetog Arhangela Gavrila u Ričmond Hilu.[1]
Sarađivao je manje više u svim istaknutijim crkvenim glasilima. Kratko vreme je uređivao „Pravoslavlje” i skoro dvadeset godina „Istočnik”, list Eparhije kanadske.
Član je Udruženja književnika Srpske i Udruženja književnika Srbije.
Dela[uredi | uredi kod]
- „Oganj u srcu razgorio”, 2002.
- „Riječ Božija nesputana”, 2009.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Parohija Svetog Arhangela Gavrila (2010). „Parohija Svetog Arhangela Gavrila”. Arhivirano iz originala na datum 2011-08-31. Pristupljeno 19. 7. 2011.
