Trente Glorieuses
Trente Glorieuses (na francuskom doslovno Slavnih trideset) je izraz koji se koristi za period francuske historije koji je okvirno trajao od 1947. do 1973. godine, a koga je karakterizirao izuzetno visoki i kontinuirani rast ekonomije, a koji se odrazio kroz visoku zaposlenost, visoke plaće, kao i visoke prihode države koja ga je iskoristila za mnoge spektakularne infrastrukturne projekte, kao i jačanje socijalne države, a što je za posljedicu imala kontinuirani porast općeg životnog standarda. Prvi put ga je iskoristio demograf Jean Fourastié kao naslov svoje knjige Les Trente Glorieuses, ou la révolution invisible de 1946 à 1975 ("Slavnih trideset", ili nevidljiva revolucija od 1946. do 1975), pri čemu je inspiraciju pronašao u izrazu "Slavna tri" koji se koristio za tri dana Julske revolucije.
Kao početak perioda se općenito navodi primjena Marshallovog plana, odnosno korištenje američke financijske pomoći u svrhu obnove zemlje razorene i ekonomski unazađene u Drugom svjetskom ratu. Od 1947. pa nadalje se u Francuskoj bilježio stalni porast ekonomske aktivnosti, a koji se odrazio ne samo kroz opći porast blagostanja, nego i kroz trendove nastavka industrijalizacije i urbanizacije, odnosno smanjenje broja stanovnika ruralnih departmana nauštrb velikih gradova poput Pariza, kao i uvođenje dotada luksuznih uređaja kao što su telefoni, televizori, frižideri i sl. u gotovo svako francusko domaćinstvo. Ti su procesi u mnogo čemu bili odraz općeg ekonomskog buma koji je karakterizirao zapadni svijet u dvije i pol decenije nakon Drugog svjetskog rata, odnosno u određenoj mjeri bili ekvivalent njemačkog, japanskog i italijanskog ekonomskog čuda; s druge strane izraz "ekonomsko čudo" nije korišten u Francuskoj, jer ona, za razliku od tih zemalja, nije bila poražena u ratu niti poslije njega okupirana, ali i zbog toga što su prvih godina ekonomska zbivanja bila pod sjenom akutne političke nestabilnosti tzv. Četvrte republike, kao i skupih i neuspjelih kolonijalnih ratova u Indokini i Alžiru. Pozitivne ekonomske trendove je 1958. nastavila novouspostavljena Peta republika pod De Gaulleom; oni su, s jedne strane, dali plodno tlo da se mlade generacije, odrasle u dotada nezapamćenom blagostanju, okrenu radikalnoj ljevici pokrenu tzv. majske događaje, ali i da, u svrhu budu razlogom za reakciju od strane starijih generacija. Trente Gloriuses su, slično kao i isti trendovi kod većine zapadnih država, okončani sa izbijanjem naftne krize 1973. godine.