Svend Estridsen

Izvor: Wikipedija
(Preusmjereno sa stranice Svend II od Danske)
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Svend II Estridsson
(Sven, Svein ili Sweyn)
kralj Danske
Vladavina 1047–1076[1]
Prethodnik Magnus Dobri
Nasljednik Harald III od Hena
Suprug/a Gyda of Sweden
Gunnhildr Sveinsdóttir
Tora Torbergsdatter
Potomstvo Harald III Hen
Knut IV Sveti
Oluf I Hunger
Erik I Svedobri
Niels I
Ingerid, kraljica Norveške
Sweyn Križar
Svend Tronkræver
Sigrid Svendsdatter
Puno ime Sweyn Estridsson Ulfsson
Kuća Estridsen
Otac Ulf Jarl
Majka Estrid Svendsdatter
Rođen/a c. 1019
Engleska
Umro/la 28. april 1076
Søderup
Religija rimokatoličanstvo

Svend II Estridsen[2] (staronordijski: Sveinn Ástríðarson, (c. 1019 – 28. april 1076) bio je kralj Danske od 1047. do svoje smrti. Bio je sin Ulfa Jarla i Estrid Svendsdatter. Bio je oženjen tri puta i imao preko 20 djece, među kojima su se našla petorica budućih kraljeva - Harald III Hen, Knut IV Sveti, Oluf I Hunger, Erik I Svedobri te Niels. Svendovu vladavinu su obilježili česti ratovi, u kojima je iskazao veliku ličnu hrabrost, ali uglavnom doživljavao neuspjehe.

Rani život[uredi | uredi kod]

Rodio se u Engleskoj,[3] kao sin norveškog velikodostojnika Ulfa Jarla i Estrid Svendsdatter, kćeri kralja Svena Rašljobradog i sestre dansko-engleskog kralja Knuta Velikog. Sven se od malena spremao za vojnički poziv, te je neko vrijeme služio u vojsci švedskog kralja Anunda Jakoba.[3] Oko godine 1040. je vodio pljačkaške pohode po sjevernoj Njemačkoj, odnosno u području Elbe-Weser ali je uhvaćen i zarobljen od strane trupa bremenskog nadbiskupa; bio je, međutim, pušten ubrzo nakon toga.[4]

Svenda je Knutov sin i nasljednik Hartaknut proglasio jarlom[3] i poslao na pohod protiv Norveške, u kojoj se kraljem proglasio Magnus Dobri. Pohod je završio neuspjehom.[4] Nakon Hartaknutove smrti 1042. godine, Magnus je sebe proglasio danskim kraljem; tada je Svend proglašen jarlom Jyllanda.[5] Sweyn fought for Magnus at the Battle of Lyrskov Heath in 1043.[4] Svend se borio za Magnusa u bitci kod Lyrskov Heatha 1043. godine, te je svojom hrabrošću ostavio tako dobar dojam na danske plemiće, da su ga oni u Viborgu proglasili kraljem.[5] To je odmah dovelo do novog sukoba sa Magnusom; Svend je prisiljen bježati u Švedsku gdje je sebi stvorio uporište u Skaniji.[4]

Kada se godine 1045. Magnusov stric Harald Hardrada vratio u Norvešku iz egzila, odmah je sklopio savez sa Svendom protiv Magnusa. Na to je Magnus reagirao pristajanjem da sa Haraldom podijeli prijestolje.[3] Godine 1047. je Magnus umro, a prije toga je na samrti odredio kako će njegovo kraljevstvo biti podijeljeno - Harald će dobiti Norvešku, a Svend Dansku.[5] Kada je Svend za to čuo, zarekao se Bogu da neće dozvoliti da ikada izgubi vlast u Danskoj.[6]

Vladavina[uredi | uredi kod]

Svend se na početku svoje vladavine nastojao vezati za Sveto Rimsko Carstvo, odnosno za cara Heinricha III, kome je pomagao u borbi protiv slavenskih Ljutiča. Prve godine Svendove vladavine su, međutim, obilježili sukobi s Haraldom, koji je sa svojom flotom pljačkao danske obale. Godine 1050. je Harald zauzeo i opustošio Hedeby, a potom i Aarhus. Godine 1062. je došlo do pomorske bitke kod Nise u kojoj je Svend teško poražen. Sukobi su završeni tek sporazumom iz 1064. godine kojim se Harald odrekao svih prisizanja na dansku krunu, a kako bi se mogao posvetiti pripremama za invaziju Engleske.

Haraldova pogibija u bitci kod Stamford Bridgea 1066. je Svendu omogućila da konačno konsolidira svoju vlast, te se posveti kako unutrašnjim reformama, tako i vojnim pohodima izvan danskih granica. Za potonje mu je priliku pružilo normansko osvajanje Engleske. Ispočetka je podržavao anglosaksonskog princa Edgara Aethelinga koji je nakon bitke kod Hastingsa pružao otpor normanskim osvajačima; godine 1069. mu je pomoć poslao dansku vojsku koja je zauzela York. Međutim, čim je primio novac od Williama Osvajača svog štićenika je ostavio na cjedilu i prisilio na bijeg na Škotsku. Svend je nedugo prije smrti, godine 1074/75. poduzeo još jedan, ali neuspjeli pokušaj da zauzme Englesku ili njen dio.

Njegovim reformskim nastojanjima je dosta pomogao ugled među običnim narodom, tako i za tadašnje evropske standarde prilično dobro obrazovanje. Svend je govorio i pisao grčki i latinski, te inzistirao da se latinski koristi u službenoj upotrebi, kako bi njegovi podanici i službenici mogli ravnopravno pregovarati s drugim evropskim državama. Također je nastojao da među biskupima i druge crkvene velikodostojnicima bude što više Danaca umjesto Nijemaca, koji su dominirali crkvenom upravom; njegova nastojanja da Danska dobije vlastitu nadbiskupiju i tako potvrdi svoju nezavisnost su urodila plodom tek iza njegove smrti. Oko godine 1070. je u Dansku došao bremenski nadbiskup Adalbert i bio duboko impresioniran kraljevim obrazovanjem i kulturom. Još je važniji bio susret sa kroničarom Adamom Bremenskim kome je detaljno ispričao historiju svoje porodice i nordijskih zemalja, a što je kasnije postalo jedan od najvažnijih izvora za historiju ranog srednjeg vijeka u tom dijelu Evrope. Naslijedio ga je nezakoniti sin Haralda Hena, koji će umrijeti nekoliko godina kasnije.

Svend se često od danskih historiografa naziva posljednjim vikinškim i prvim srednjovjekovnim kraljem Danske.

Preci[uredi | uredi kod]

Svend Estridsen - preci
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8. Björn
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Thorgil Sprakling
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Ulf Thorgilsson
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Svend II od Danske
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
24. Gorm Stari
 
 
 
 
 
 
 
12. Harald Plavozubi (=#18)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
25. Thyra
 
 
 
 
 
 
 
6. Sven I Rašljobradi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
13. Gunhild
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Estrid Svendsdatter
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
28. Siemomysł
 
 
 
 
 
 
 
14. Mieszko I od Poljske
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
29. Gorka
 
 
 
 
 
 
 
7. Sigrid Gorda
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
30. Boleslav I, knez Češke
 
 
 
 
 
 
 
15. Dubrawka od Češke
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
31. Biagota
 
 
 
 
 
 

V. također[uredi | uredi kod]

Izvori[uredi | uredi kod]

  1. ↑ Monarkiet i Danmark – Kongerækken at The Danish Monarchy
  2. ↑ Također se navodi kao Sven, Svein, Sweyn i Swen a prezime kao Estridson, Estridsson ili Estridsøn.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Bricka, Carl Frederik, Dansk Biografisk Lexikon, vol. XVII [Svend Tveskjæg – Tøxen], 1903, pp.3–5.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Stefan Pajung, Artikel: Svend Estridsen ca. 1019-1074/76 Arhivirano 2012-03-18 na Wayback Machine-u, danmarkshistorien.dk, Univerzitet u Aarhusu, 19. I 2010
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Louise Kæmpe Henriksen, Historiske Personer – Svend Estridsen – konge af Danmark 1047–74. Arhivirano 2012-04-06 na Wayback Machine-u, vikingeskibsmuseet.dk
  6. ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
Svend Estridsen
Rođen/a: cca. 1019 Umro/la: 28. april 1076
Kraljevske titule
Prethodi:
Magnus Dobri 		kralj Danske
1047–1076 		Slijedi:
Harald III
Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Svend_Estridsen&oldid=41329466