Stanisław Ignacy Witkiewicz
| Stanisław Ignacy Witkiewicz | |
|---|---|
 | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 24. 2. 1885. Varšava, Kongresna Poljska, Rusko Carstvo |
| Smrt | 18. 9. 1939. (dob: 54) Jeziory, Poljska |
| Supružnik | Jagwida Unrug, vj.1923 |
| Partner | Jadwiga Janczewska |
| Rodbina | Helena Modjeska (kuma) Juliusz Kossak (tast) |
| Obrazovanje | |
| Alma mater | Krakówska akademija lijepih umjetnosti |
| Zanimanje | književnik, slikar, filozof |
| Opus | |
| Jezik | poljski |
| Znamenita djela | |
| |
| Inspiracija | |
Stanislav Ignaci Vitkjevič (polj. Stanisław Ignacy Witkiewicz; Varšava, 24. februar 1885 — Jeziori, 18. septembar 1939) bio je poljski književnik, slikar, fotograf, teoretičar umetnosti i filozof. Otac mu je bio slikar i teoretičar umetnosti Stanislav Vitkjevič. Do studija slikarstva u Krakovu, koje nikada nije završio, roditelji su mu obezbedili privatne učitelje, te je stekao široko znanje iz humanitičkih i egzaktnih nauka. Bio je poliglota i putovao je po Italiji, Francuskoj, Nemačkoj, a neposredno pred početak Prvog svetskog rata, posetio je Australiju i Novu Gvineju, gde je otišao kao fotograf u pratnji antropologa Bronislava Malinovskog. Bio je oficir Ruskog carstva u Prvom svetskom ratu. Najintenzivnije je delovao i stvarao između dva svetska rata. Nakon što je Nemačka napala Poljsku 1. septembra 1939, prijavio se za vojsku, ali su ga zbog starosti odbili. Nekoliko dana kasnije, kada je i Sovjetski Savez anketirao istočni deo njegove domovine, izvršio je samoubistvo 18. septembra.[1]
Vitkjevičevo stvaralaštvo pripada avangardi. Kao književnik bio je blizak ekspresionizmu i nadrealizmu. U pisanju je primenjivao deformaciju, odstranjivanje stvarnosti, karikaturu, grotesku, fantastiku, parodiju, humor i filozofsku refleksiju.[2] Za života objavio je dva romana Oproštaj od jeseni i Nezasitost, a ostali su štamapni posthumno. Napisao je između 1918. I 1925. četrdesetak drama od kojih je dvadeset jedna sačuvana. Na polju teorije umetnosti izdvaja se njegovo delo Teorija čiste forme. Takođe, značajna je njegova esejistička knjiga Narkotici o upotrebi različitih droga pri umetničkom izražavanju. Kao slikar pripadao je grupi Formista. Vitkjevič je stvaralački čin slikanja doživljavao kao metafizičko ujedinjenje s kosmosom, magnoveno razumevanje i ponavljanje njegove metafizičke strukture u senzibilnom materijalu umetničkog dela.[3] Posebno se pročuo po slikanju portreta. Na polju fotografije bio je jedan od prvih umetničkih fotografa Evrope. Slavu je stekao posthumno.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Rajčić 2008: str. 22
- ↑ Poljska međuratna avangardna proza Stanislav Ignaci Vitkjevič: roman Nezasitost, 16. decembar 2012. (Pristupljeno: 14. novembar 2016).
- ↑ Poljsko slikarstvo], internet portal Rastko (Pristupljeno: 14. novembar 2016).
Literatura[uredi | uredi kod]
- Rajčić, Biserka (2008). Antologija poljskog eseja. Skužbeni glasnik. ISBN 978-86-7549-934-3.
Spoljašnje veze[uredi | uredi kod]
