Slobodne vještine

Izraz slobodne vještine, odnosno sedam slobodnih vještina (lat. studia liberalia, ili septem artes liberales) u najširem smislu označava obrazovanje kome je glavni zadatak učenicima predati opće znanje, odnosno osposobiti ih za racionalno razmišljanje i razviti im intelektualne sposobnosti, a nasuprot obrazovanja koje naglasak stavlja specijalizaciju vezanu uz određenu vještinu ili oblast. U suvremenom svijetu se pod slobodnim vještinama smatraju književnost, jezici, filozofija, historija, matematika i nauka.

Antički koncept

U užem smislu se pod tim izrazima podrazumeva koncept obrazovanja u antičkom svijetu, odnosno sedam veština koje je Boecije je podelio ove veštine u dve grupe tako da prve tri čine tropuće (trivium) a preostale četiri čine četvoropuće (quadrivium). Rimske škole nestale su ubrzo nakon pada Rimskog carstva u svim delovima Evrope. Međutim, u Italiji one su nastavile da se razvijaju. Tamo je rimsko pravo ostalo na snazi i pravnici su se dalje obučavali u retorskim školama. Ove škole takođe su obrazovale i profesionalne pisce pisama koji su opsluživali nepismeno stanovništvo. Način rada kao i predmeti koji su se izučavali u ovim školama poslužili su kao izvor za crkvene škole koje su se postepeno razvijale u ostalim delovima zapadne Evrope.

• Tropuće:
  • Gramatika- obuhvata čitanje i pisanje na latinskom jeziku,
  • Retorika- izučava hrišćanske retore (npr. Jovan Zlatousti) i podučavala je nadovezivanju reči u govoru, tj. tečnom govoru i izražavanju,
  • Dijalektika- bila je slična današnjoj logici kao nastavnom predmetu.
• Četvoropuće:
  • Aritmetika- podučava četiri osnovne računske operacije,
  • Geometrija- važna za arhitekturu,
  • Astronomija- važna za izračunavanje praznika,
  • Muzika- crkvena muzika.

Moderni koncept

U modernom svijetu se koncept slobodnih vještina koristi u tzv. koledžima slobodnih vještina (liberal arts college) u SAD.

Reference

Slobodne vještine na Wikimedijinoj ostavi