Kinmochi Saionji

Ovo je japansko ime; porodično ime je Saionji.

Saionji Kinmochi
西園寺 公望
7. predsjednik Tajnog savjeta
Na položaju 27. august 1900 – 13. jul 1903
Monarh	Meiji
Prethodi	Kuroda Kiyotaka
Slijedi	Itō Hirobumi
7. premijer Japana
Na položaju 30. august 1911 – 21. decembar 1912
Monarh	Meiji Taishō
Prethodi	Katsura Tarō
Slijedi	Katsura Tarō
Na položaju 7. januar 1906 – 14. jul 1908
Monarh	Meiji
Prethodi	Katsura Tarō
Slijedi	Katsura Tarō
Na položaju 10. maj 1901 – 2. jun 1901 v.d.
Monarh	Meiji
Prethodi	Itō Hirobumi
Slijedi	Katsura Tarō
Lični detalji
Rođenje	(1849-10-23)23. 10. 1849. Kyoto, Tokugawa (danas Japan)
Smrt	24. 11. 1940. (dob: 91)
Politička stranka	Ustavno udruženje političkog prijateljstva
Alma mater	Univerzitet u Parizu
Potpis

Princ Saionji Kinmochi (西園寺 公望, Saionji Kinmochi^? 7. decembar 1849 – 24. novembar 1940) bio je japanski političar, diplomat i državnik, koji je u dva navrata - od 1900. do 1903. godine te od 1911. do 1912. godine - služio kao premijer Japana, ali koji je najpoznatiji kao posljednji od "genroa", pripadnika neformalnog elitnog kružoka koji je bio dominirao japanskom politikom u Meiji periodu, te koji je zbog toga uživao izuzetan ugled u japanskom društvu u decenijama pred Drugi svjetski rat.

Rodio se u porodici dvorskih plemića, te se kao dječak igrao i sprijateljio sa carem Meijem. To mu je omogućilo da svoju karijeru započne još kao adolescent, kada je preko svog prijatelja nagovorio dvor da u Boshinskom ratu podrži pobunjene feudalce iz Satsume u borbi protiv šogunskog režima, te tako osigura njihovu pobjedu, nakon kojih je Japan dobio modernu centralnu upravu pod nominalnom vlašću cara. Kinmochi, koji je u tom sukobu sudjelovao kao zapovjednik carskih trupa, je nakon uspostave Meijievog režima početkom 1870-ih krenuo na veliko putovanje po zapadnim državama, uključljujući Francusku. Iako je zbog toga u proljeće 1871. godine bio neposrednim svjedokom krvoprolića u Pariškoj komuni, bio je duboko impresioniran ne samo francuskom kulturom i tehnologijom, nego i liberalnim političkim idejama, prije svega oživotvorenim u novsotvorenoj Trećoj republici. Nakon što je obavljao niz diplomatskih misija po Evropi, vratio se u domovinu i preuzimao niz dužnosti u carskim vladama. Tamo se istakao zalaganjem za parlamentarni sistem, te je često dolazio u sukob sa konzervativcima, prije svega militaristički nastrojenim načelnikom carskog Generalštaba Yamagatom Aritomom. Zahvaljujući sukobu vezanim uz financiranje vojske je dva puta morao podnijeti ostavku. Godine 1919. je bio formalni šef japanske delegacije na Pariškoj mirovnoj konferenciji gdje se istakao nastojanjima da se u tekst Versajskog sporazuma unese klauzula o zabrani rasne diskriminacije, a što su, pak, spriječile britanska i američka vlada. Usprkos toga, Saionji je do kraja života bio zagovornik dobrih odnosa sa te dvije države i stekao je reputaciju jednog od najvećih golubova u japanskoj eliti pred Drugi svjetski rat. Godine 1936. se zbog toga njegovo ime našlo na popisu za likvidaciju napravljenom od sudionika neuspjelog ultranacionalističkog puča. Saionji je posljednje mjesece života proveo pokušavajući bez uspjeha nagovoriti carsku vladu da odustane od saveza sa nacističkom Njemačkom i fašističkom Italijom, odnosno ne sklopi Trojni pakt.

Vanjske veze

Kinmochi Saionji na Wikimedijinoj ostavi