Radikalna partija Italije
| Radikalna partija Italije
Partito Radicale
| |
|---|---|
| |
| Lider | Marco Pannella (1955. -1916.), Maurizio Turco Abdelbasset Ben Hassan |
| Osnovana | 11. decembar 1955. |
| Naslednik | Transnacionalna radikalna partija |
| Sedište | Via di Torre Argentina 76, 00186 Rim |
| Ideologija | Lijevi centar, Liberalizam, Radikalizam, Antiklerikalizam |
| internet stranica | |
Radikalna partija Italije (Partito Radicale, akronim: PR) od 1989. Transnacionalna radikalna partija (Partito Radicale Transnazionale) je partija koja se profilirala kao najoštrija opozicija talijanskom političkom establišmentu, kog je smatrala konzervativnim i korumpiranim.[1]
Iako nikada nije postigla visok procent glasova na izborima i nikad nije sudjelovala u vladi, PR je potaknula brojne nove stvari kako u Italiji, tako i po Evropi i svijetu. PR je njegovala bliske odnose sa ostalim partijama talijanske ljevice; od republikanaca i socijalista do komunista i proleterske demokracije, pa je u skladu s tim otvorila svoje redove i članovima drugih partija kroz sistem dvostrukog članstva.[1]
Radikalna partija je osnovana 1955. na inicijativu članova Liberalne partije i Prijatelja svijeta (Amici del Mondo) okupljenih oko Marija Pannunzija.[1] Nakon krize liderstva - 1963., liberalalna lijeva frakcija predvođena Marcom Pannellom nastavila je samostalno voditi partiju sve do III kongresa 1967. u Bologni, na kom je usvojen novi statut sa federalnom strukturom, i direktnom registracijom novih članova. Uz klauzulu da nemaju obavezu poštovati bilo kakvu partijsku disciplinu, ali da moraju plaćati članarinu i tako pomoći samofinanciranju partije, koja će javno podnositi svoje financijske izvještaje.[1]
PR je najbolji rezultat na općim izborima ostvarila -1979. kad je dobila 3,5% glasova i osvojila 18 poslanička mjesta u Parlamentu i dva mjesta u Senatu.[1] Relativni uspjeh partije bio je rezultat nove linije koju je inicirao Pannella, koji je fokus partije stavio pitanja poput prava]] na razvod i abortus, koja su u ono vrijeme u još uvijek poprilično konzervativnoj Italiji bila tabu tema, zbog jakog utjecaja crkve. Ali su ta prava ipak izglasana na referendumima 1974. i 1981. što je PR učinio planetarno poznatim.[2]
Sve do 1988. PR je sudjelovao se na nacionalnim i izborima za Evropski parlament, ali je na kongresu održanom te iste godine odlučeno da se transformiraju u transnacionalni politički entitet, i postanu politička organizacija koja nadilazi ideološke i državne granice, otvorena za suradnju sa svim ljudima koji prihvaćaju njihov svjetonazor. Na osnovu tog je odlučeno da Radikalna partija zbog tog neće sudjelovati na nacionalnim i izborima.[1]
Na kongresu partije održanom 1989. Budimpešti PR je i službeno promjenio ime u - Transnacionalna radikalna partija.[1]
Ujedinjene nacije prepoznale su tu politiku i dodjelile 1995. Transnacionalnoj radikalnoj partiji status člana u Ekonomskom i socijalnom savjetu Ujedinjenih naroda kao nevladinoj organizaciji. Od tad TRP provodi kampanje za unapređenje i obranu građanskih i političkih prava, a naročito se angažirala da se formira Međunarodni krivični sud za Zločine protiv čovečnosti i da Generalna skupština Ujedinjenih nacija 2007. usvoji rezoluciju 62/149 o univerzalnom moratoriju na Smrtnu kaznu.[1]
Te iste godine partija je ponovno promjenila ime u Transpartijska transnacionalna nenasilna radikalna stranka.[1]
Osnovni postulati partije danas su;[1]
- Gandhijevo nenasilje
- Transnacionalnost
- Transpartijnost
- Demokratičnost
- Ekološka osvještenost
- Ekologija
- Demokratski federalizam
- Sekularizam
- Evropski federalizam
- Liberalna demokracija
- Liberalni Socijalizam
- Antiprohibicionizam
- Antiklerikalizam
- Antimilitarizam
- Slobodarstvo
- Antiautoritarnost
- Antipartijnost