Racibórz
Racibórz
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 50°5′N 18°14′E / 50.083°N 18.233°E | |
| Država |  Poljska
|
| Vojvodstvo | Šlesko |
| Povjat | Racibórz |
| Gradska prava | oko 1235.[1] |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Dariusz Polowy |
| Površina | |
| - Ukupna | 75,01 km²[2] |
| Visina | 200[2] |
| Stanovništvo (2020.) | |
| - Grad | 56.289[2] |
| - Gustoća | 750,4 stan. / km²[2] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 47-400 i 47-445[2] |
| Karta | |
Racibórz je grad od 56.289 stanovnika[2] na jugu Poljske u Šleskom vojvodstvu.[1]
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Racibórz leži u kotlini rijeke Odre, nedaleko od češke granice,[3] udaljen tridesetak kilometara zapadno od Rybnika.
Istorija[uredi | uredi kod]
Racibórz je prvi put dokumentiran 1108. kao ranosrednjovjekovna fortifikacija na gazu preko Odre. U 12. vijeku razvio se kao trgovište na raskršću puteva iz Češke i Moravske prema Krakovu, Ruteniji i Šleskoj.[1] Racibórz je gradska prava dobio oko 1235. (možda čak između 1211. i 1217. godine).[1] Prosperirao je tokom 13. vijeka, na trgovini solju (velika skladišta); tu su najveći sajmovi žitarica u Gornjoj Šleskoj i centar zanatstva poznat po tkanju platna. U 13. vijeku bio je dio Vojvodstva Opole Racibórz, a od 1281. bio je i prijestonica Vojvodstva Racibórz.[1]
Sve do 1532. bio je domena opolskih Pjastovića, koji su od 1327. potpali pod vlast čeških vladara. Značaj mu je opao tokom perioda od 14. vijeka do 15. vijeka.[1]
Nakon 1742. (Druga podjela Poljske), potpao je pod Kraljevinu Prusku; tad mu je ime germanizirano u Ratibor (njemački: Ratibor(hammer), šleski: Rattebor).[1] Naglo se industrijski razvio nakon izgradnje pruge Berlin-Beč 1848. osnivanjem čeličane, livnice i tvornica mašina i elektrodijelova.[1]
Krajem 19. vijeka i početkom 20. vijeka Ratibor je postao snažan centar poljskog nacionalizma, poznat po časopisima i novinama (Nowiny Raciborskie, 1889.–1921.). Brojni stanovnici Ratibora sudjelovali su u Šleskim ustancima (1919.–1921.), ali je ovaj grad unatoč tome nakon održanog plebiscita 1921. ostao unutar njemačkih granica.[1]
U vrijeme Drugog svjetskog rata u Ratiboru je djelovao radni logor sa osam odjela u kojima su smještavani britanski, francuski i sovjetski zarobljenici.[1] Nakon Drugog svjetskog rata, Ratibor (otad Racibórz) pripao je 1945. Narodnoj Republici Poljskoj. Racibórz je 1975. kooptirao selo Brzezie, a 1977. i selo Markowice.[1]
Znamenitosti[uredi | uredi kod]
Najveća znamenitost grada je gotička župna crkva (od 14. vijeka do 16. vijeka; dograđivana u 19. vijeku, restaurirana 1948.–1949.). Pored nje to je i dominikanski samostan sa crkvom (početak 14. vijeka), sa zvonikom (dograđivanim u periodu od 14. vijeka do 15. vijeka); crkva je barokizirana u periodu od 17. vijeka do 18. vijeka i djelomično rekonstruirana u drugoj polovici 19. vijeka. Samostan danas radi kao muzej.[1]
Atrakcija su i knežev dvorac (14. vijek, dograđivan od 1609. do 1631. i u 19. vijeku); tu su i gotička kapela i ostatci gradskih bedema (14. vijek).[1]
Privreda[uredi | uredi kod]
Današnji Racibórz je industrijski grad poznat po tvornici parnih kotlova Rafako SA, tvornici elektroda za zavarivanje, kao i brojnim drugim pogonima prehrambene industrije (šećerana: Racibórz, konditorska industrija: Mieszko SA), betonskih elemenata, sapuna i deterdženata (Henkel Polska SA), namještaja i odjeće.[1]
Pobratimski gradovi[uredi | uredi kod]
Racibórz ima ugovore o prijateljstvu sa sljedećim gradovima:[4]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 „Racibórz” (poljski). Encyklopedia PWN. Pristupljeno 16. 7. 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 „Poland: Silesia Voivodeship” (engleski). City population. Pristupljeno 16. 7. 2021.
- ↑ „Położenie” (poljski). Gmina Racibórz. Pristupljeno 16. 7. 2021.
- ↑ „Miasta partnerskie” (poljski). Urzad miasta Racibórz. Pristupljeno 16. 7. 2021.
