Priozersk
Priozersk
Приозе́рск | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 61°2′N 30°7′E / 61.033°N 30.117°E | |
| Država |  Rusija
|
| Oblast | Lenjingradska oblast |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Belov Mihajlovič |
| Površina | |
| - Područje utjecaja | 3597,5 |
| Visina | 14 |
| Stanovništvo (2000.) | |
| - Urbano područje | 19,004[1] |
| - Područje utjecaja | 58,008[1] |
| Vremenska zona | UTC+3 (UTC+4) |
| Službene stranice www.priozersk] | |
| Karta | |
  Priozersk | |
Priozersk (ruski: Приозе́рск, finski: Käkisalmi, švedski: Kexholm) je pogranični grad i riječna luka od 19,004 stanovnika[1], on je i administrativni centar istoimenog rajona osnovanog 1944. velikog 3597 km² u kom živi 58 008 ljudi u 103 naselja.[1]
Priozersk leži na sjeverozapadu Lenjingradske oblasti na ušću sjevernog rukavca Rijeke Vuoksi u Jezero Ladoga udaljen 120 km sjeverno od Sankt Peterburga.[1]
Priozersk se prvi put spominje u novgorodskim zapisima kao utvrda Karela 1143. pod imenom Korela.[2] Tako se i grad zvao sve do 1611. a onda do 1948. po švedskom Kexholm.[3]
U čast pobjede nad Šveđanima Novgorođani su po nalogu arhiepiskopa Kiementa podigli 1296. kamenu crkvu Uskrsnuća.[2]
Veliki Novgorod vladao je Korelom do 16. vijeka. Šveđani su 1411. zauzeli Korelu, ponovno ju je oslobodio knez Lugvenem.[2]
Nakon dugotrajne opsade Šveđani su 2. marta 1611. zauzeli Korelu, koju su branili guverner Ivan Mihajlovič Puškin i episkop Silvestar.[2]
Nakon sklapanja Ništatskog mira 1721. tadašnji Kexholm pripao je Ruskom Carstvu.[2]
Finska vojska je 21. augusta 1941. zauzela grad,
Nakon Drugog svjetskog rata 1946. osnovana je srednja škola[2] a od 1948. grad se zove Priozersk.
Priozersk je industrijski grad poznat po drvnoj industriji i tvornici celuloze.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Общие сведения” (ruski). Приозе́рск. Arhivirano iz originala na datum 2015-10-05. Pristupljeno 19. 09. 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 „События. Прошлое, настоящее, будущее.” (ruski). Приозе́рск. Arhivirano iz originala na datum 2016-08-29. Pristupljeno 19. 09. 2015.
- ↑ „Приозерск” (ruski). Мой Город. Pristupljeno 19. 09. 2015.
