Univerzitet u Helsinkiju

Univerzitet u Helsinkiju
Helsingin yliopisto Helsingfors universitet
lat. Universitas Helsingiensis
Historija
Osnivanje	1640
Generalno
Vrsta	javni
Administracija
Kancelar	Kaarle Hämeri
Rektor	Jari Niemelä
Admin. osoblje	7,800
Studenti
Broj studenata   – doktoranti	31,300 4,300
Udruženja	ERASMUS, AUE, LEIU, UM
Lokacija
Sjedište   – grad   – država	Helsinki Finska
Kampus	urbani
Koordinate	60°10′10″N 024°57′00″E
Službene stranice
www.helsinki.fi

Univerzitet u Helsinkiju (finski: Helsingin yliopisto, švedski: Helsingfors universitet, latinski: Universitas Helsingiensis) je jedan od najprestižnijih nordijskih i svjetskih univerziteta. Osnovan je 1640. godine, a 1829. preselio se u Helsinki. Na 11 fakulteta i isto toliko istraživačkih instituta studira otprilike 35 000 studenata. Od ukupnog broja zaprimljenih aplikacija za upis, univerzitet ih u prosjeku prihvati 15%. Predavanja se odvijaju na finskom i švedskom jeziku, a na višim razinama i na engleskom jeziku što ga čini trećim službenim jezikom univerziteta.

Od osnivanja pa do preseljenja u Helsinki, sedište univerziteta nalazilo se u gradu Turku u jugoistočnoj Finskoj. Od 1. avgusta 2005. univerzitet je uskladio svoj rad sa pravilima Bolonjskog procesa. Univerzitet se u nedavnoj prošlosti našao na listama 100 najboljih univerziteta na svetu i to prema listi 2012 QS i Academic Rankings of World Universities.

Historija

Kraljevska akademija u Åbou 1640–1828

Hristine od Švedske, osnivačica univerziteta

Najstarija institucija na čijim se tradicijama bazira rad univerziteta jeste Katedralna škola u Åbou koja je osnovana još 1276. godine kao škola za obrazovanje dječaka za službu u crkvi. Univerzitet je osnovan 1640. odlukom kraljice Hristine od Švedske. Bio je to u tom trenutku treći univerzitet u okviru Švedske imperije, nakon što su pre njega osnovani Univerzitet u Uppsali i Univerzitet u Tartuu u današnjoj Estoniji.

Imperijalni Aleksandrov univerzitet u Finskoj

Sledeći period u historiji univerziteta započeo je nakon što je Finska postala veliko vojvodstvo u sastavu Ruskog Carstva u periodu od 1809. do 1917. godine. Nakon što je Finska postala deo carstva car Aleksandar I od Rusije proširio je univerzitet i za njegov rad odvojio značajna sredstva. Nakon velikog požara koji je 1827. godine poharao Turku univerzitet je premešten u Helsinki, novo administrativno sedište vojvodstva, a naziv mu je promenjen u Imperijalni Aleksandrov univerzitet u Finskoj u čast carevog doprinosa razvoju institucije. Primarni zadatak univerziteta u ovom periodu bilo je obrazovanje javnih službenika za rad u institucijama vojvodstva.

Univerzitet je u ovome periodu postao sledbenik ideja Wilhelma von Humboldta kao i mnogi drugi univerziteti koji su sledili primer prvog modernog univerziteta toga doba. Konkretno, današnji Humboldtov univerzitet u Berlinu. Aleksandrov univerzitet je vremenom postao i centar stvaranja finskih nacionalnih ideja kao i centar kulturnih pokreta, političkih aktivnosti i studentskoga organizovanja.

Savremena historija nakon 1919. godine

unutrašnji izgled Nacionalne biblioteke Finske

Treći period u historiji institucije započeo je nakon stvaranja neovisne Republike Finske 1917. godine kada je univerzitet dobio današnji naziv. Nakon stecanja neovisnosti od univerziteta se očekivalo da igra ključnu ulogu u izgradnji nacionalne države, a posle Drugog svetskog rata i države blagostanja. U 20. veku istraživanja u mnogim disciplinama dospela su na nivo najelitnijih na evropskom kontinentu. Neki od uglednih profesora univerziteta su bili i Lars Ahlfors, Artturi Ilmari Virtanen i Ragnar Granit.

Danas je univerzitet sastavljen od 11 univerziteta, 500 profesora i gotovo 40,000 studenata. Univerzitet si je za cilj postavio da osnaži svoju poziciju na mestu jednih od najprestižnijih evropskih univerziteta na kojima se provode multi-disciplinska istraživanja.

U martu 2014. dve osobe su uhapšene, a u junu iste godine i osuđene na tri godine zatvora zbog planiranja masakra na univerzitetu.

Reference

Univerzitet u Helsinkiju na Wikimedijinoj ostavi

Vanjske veze

• (fi) Službena stranica Arhivirano 2015-04-05 na Wayback Machine-u