Pupavac
| Pupavac | |
|---|---|
| |
| Status zaštite | |
 Status zaštite: Niska zabrinutost (IUCN 3.1) | |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | Animalia |
| Koljeno: | Chordata |
| Razred: | Aves |
| Red: | Coraciiformes |
| Porodica: | Upupidae |
| Rod: | Upupa |
| Vrsta: | U. epops |
| |
| Pojas rasprostranjenosti Evroazijski pupavac (Upupa epops) | |
Pupavac (Upupa epops) je šarena ptica koja živi na širokom području Evrope, Azije i Afrike, poznata po svojoj karakterističnoj ukrasnoj kruni. Jedini je živi predstavnik familije Upupidae. Jedna ostrvska vrsta - džinovski pupavac sa ostrva Sveta Helena je izumrla, dok se pupavac sa Madagaskara ponekad izdvaja u posebnu vrstu. Srpsko-hrvatski naziv "pupavac", kao i engleski "hoopoe" i latinski "upupa" su onomatopejski nazivi.
Pupavac je smešten u red vikačica ili kreštalica (Coraciiformes), grupu koja uključuje i vodomare, pčelarice, zlatovrane i šumske pupavce. Bliska povezanost između pupavaca i šumskih pupavaca je potkrepljena i jedinstvenom prirodom njihovih stremenjača (ušnih koščica). U taksonomiji po Sibley-Ahlquist-u pupavci su smešteni u poseban rod Upupiformes u koji neki smeštaju i šumske pupavce.
Fosilni ostaci pupavaca su oskudni, sa najranijim fosilima poreklom iz Kvartara. Fosilni ostaci njihovih rođaka su stariji od kojih fosili šumskih pupavaca datiraju iz Miocena a izumrle familije Messelirrisoridae iz Eocena.
Nekoliko autora izdvajaju madagaskarskog pupavca (U. e. marginata) i afričkog pupavca (U. e. africana) kao posebne vrste ali razlika između svih podvrsta pupavaca je beznačajna a jedino madagaskarski pupavac ima različito oglašavanje.
Jedina poznata posebna vrsta, džinovski pupavac U. antaios, je izumrla. Taj pupavac živeo je na jugozapadnom afričkom ostrvu Sveta Helena ali je izumro u 16. veku najverovatnije zbog uvođenja došljačkih životinjskih vrsta na ostrvo dolaskom čoveka.
Rod Upupa stvorio je Karl Line u svom čuvenom delu Systema naturae iz 1758.g. [1]
On je tada uključivao tri druge vrste sa dugim zakrivljenim kljunom:
- U. eremita (now Geronticus eremita), severni ibis
- U. pyrrhocorax (now Pyrrhocorax pyrrhocorax), crvenokljuna čavka
- U. paradisea
Podvrste[uredi | uredi kod]
9 podvrsta pupavaca su navedene u poznatom delu Priručnik za ptice sveta (Handbook of the Birds of the World, David A Christie). Razlika u podvrstama sastoji se u njihovoj veličini kao i jačini boje perja.
Rasprostranjenost i migracije[uredi | uredi kod]
Pupavac je široko rasprostranjen u Evropi, Aziji, severnoj Africi, subsaharskoj Africi i na Madagaskaru. Većina evropskih i severnoazijskih ptica se seli u tople krajeve za vreme zime dok su afričke ptice stanarice. Delovi populacije mogu zalutati i šire od ovog područja pa su neki primerci viđeni i na Aljasci 1975.g. u delti Jukona. U Evropi pupavci se razmnožavaju i severnije od svog uobičajenog pojasa rasprostranjenosti pa su tako česti u Engleskoj za vreme toplih i suvih leta kada se namnoži puno skakavaca i drugih insekata. Međutim od ranih 1980-ih njihova populacija u severnoj Evropi je u opadanju verovatno zbog klimatskih promena.
Pupavac može da živi u područjima koja ispunjavaju dva glavna uslova: golo zemljište ili sa slabom vegetacijom i vertikalne površine sa šupljinama (kao što su drveće, stene ili čak zidovi, kućice za ptice, plastovi sena i napuštene jazbine) u kojima se gnezdi. Ovakvi zahtevi mogu se zadovoljiti u velikom broju ekosistema što za posledicu ima da oni naseljavaju široki pojas staništa od vresišta, šumskih stepa, savana i pašnjaka do proplanaka. Podvrsta sa Madagaskara naseljava i šume. Promena prirodnih staništa od strane ljudi u svrhu poljoprivrede dovela je do njihovog naseljavanja maslinjaka, voćnjaka, vinograda, parkova i farmi, iako su manje prisutni u područjima intenzivne poljoprivrede.
U nekim područjima pupavci migriraju sklanjajući se od kiše kao na Cejlonu i zapadnoj Indiji. Viđeni su i na velikim nadmorskim visinama tokom migracija preko Himalaja i to čak na 6400m.
Opis[uredi | uredi kod]
.jpg)
Pupavac je najpoznatiji po svojoj karakterističnoj ukrasnoj kruni koju nose oba pola. Odvažno je smeđe-narandžasto obojen sa crno-belim prugama po leđima i krilima nalik zebrinim koje se utapaju u pozadinu kada ga se posmatra iz daljine.
Srednje je veličine, 25-32 cm dužine, sa rasponom krila 44-48 cm i težinom od 46-89 g. To je krajnje osobena ptica sa dugim, tankim i zašiljenim kljunom koji je crn sa sivosmeđom osnovom. Pojačana mišićavost glave omogućava otvorenost kljuna prilikom bušenja tla. Pupavac ima široka i zaobljena krila sposobna za jak let. Krila su veća kod severne populacije selica. Imaju osoben talasast let, poput leta velikog leptira, omogućen poluzatvorenim krilima pri kraju svakog zamaha ili kratkog niza zamaha.
Cvrkut pupavaca je trosložan "up-up-up" na osnovu čega je ptica i dobila ime. U Himalajima cvrkut pupavaca se može zameniti sa cvrkutom himalajske kukavice iako ona obično proizvodi četiri sloga. Drugi zvukovi koje pupavac proizvodi su škripavo graktanje i zviždanje. Šištajući zvuk proizvode ženke tokom ležanja na jajima kada ih hrane mužjaci.
Pupavci se često sunčaju šireći krila i rep i zabacujući glavu. Takođe su skloni valjanju u prašini ili pesku.
Ishrana[uredi | uredi kod]
Ishrana im se sastoji od insekata ali hvataju i sitne gmizavce i žabe kao i semenke i voće. Samostalno tragaju za hranom po tlu. Ponekad love u letu u poteri za rojevima insekata kada ih njihova snažna krila čine brzim i okretnim. Češće pak obilaze otvorena područja zastajući da bi zabili kljun u tlo. Larve i lutke insekata i podzemne zrikavce otkrivaju kljunom a zatim iz izvlače kljunom ili iskopavaju snažnim kandžama. Insekte love i na površini tražeći ih kljunom po gomili lišća, podižući kamenje ili otkidajući koru drveća. Uobičajeni jelovnik sastoji se iz cvrčaka, skakavaca, raznih tvrdokrilaca, uholaža, cikada, stenica i mrava. Krupniji plen udaraju o zemlju ili o kamen kako bi ih ubili ili uklonili nesvarljive delove poput krila i nogu.
Razmnožavanje[uredi | uredi kod]
Pupavci su monogamni iako, kako se čini, vezivanje parova traje samo tokom jedne sezone. Takođe su i teritorijalni, sa mužjacima koji se često oglašavaju da bi označili vlasništvo nad tim područjem. Borbe između suparničkih mužjaka (nekada i ženki) su česte i mogu biti brutalne. Suparnici će pokušati da ubodu jedno drugo kljunom što može uzrokovati i slepilo. Gnezdo je smešteno u šupljini drveta ili zida sa uskim ulazom. Može biti golo ili postavljeno sa raznim otpacima. Samo ženka leži na jajima. Veličina nasada varira i veća je kod severne populacije i one na većim nadmorskim visinama. Broj jaja u nasadu u severnoj Evropi i Aziji je oko 12 a u tropima je 4. Jaja su okrugla i plava po snešanju ali ubrzo izgube boju u prljavim gnezdima. Teže 4.5 g. a period inkubacije je oko 15 dana. [2]
Pupavci su dobro razvili odbranu protiv predatora u gnezdima. Trtična žlezda ženke koja leži na jajima se transformiše da proizvodi tečnost užasnog mirisa a to isto čine i žlezde ptića. Ta tečnost mirisa pokvarenog mesa biva utrljana u perje i služi da odvrati predatore ali i parazite a veruje se da ima i antibakterijsko dejstvo. Lučenje ove tečnosti prestaje nakon što ptići napuste gnezdo. Kao dodatni način odbrane od grabljivaca ptići su već šesti dan sposobni da prsnu izmet na uljeze a služe se i zvukovima nalik na zmijsko šištanje. Mogu i da napadaju kljunom ili krilima. Inkubacija jaja traje između 15-18 dana. Tokom tog perioda ženku hrani mužjak. Ptići se izležu asinhrono. Prekriveni su paperjem. U periodu 9-14 dana sa njima je ženka dok kasnije i ona pomaže mužjaku u hranjenju. Između 26. i 29. dana napuštaju gnezdo i u početku ostaju u blizini roditelja oko 7 dana.
Odnosi sa ljudima[uredi | uredi kod]
Pupavci su osobene ptice i zauzimaju posebno mesto u narodnom predanju i kulturi ljudi u većem delu područja gde žive. Tome je pridonela i njihova osobina da se često gnezde u blizini ljudi.
U Drevnom Egiptu smatrani su svetim a u Persiji simbolom čednosti.U Islamu je zabranjeno ubijati ovu životinju, zabrana je došla od Božijeg poslanika Muhammeda sallalahu alejhi we seleme. U Bibliji su navedeni među životinjama koje su neukusne i ne bi trebale da se jedu. U većem delu Evrope smatrani su lopovima a u Skandinaviji predznacima rata. U estonskoj tradiciji snažno su povezani sa smrću i podzemnim svetom a njihova pesma smatrala se zloslutnom. U Egiptu su naslikani na zidovima grobnica i hramova a slično je bilo i u Minojskom Kritu.
Ishrana pupavaca sastoji se od mnogih insekata štetočina za useve npr. četnih prelaca. Zbog toga su zakonom zaštićeni u mnogim zemljama.
Pupavac je nacionalna ptica Izraela. Izabran je u maju 2008. povodom 60. godišnjice države a kao pobednik velike ankete. Takođe je nacionalna ptica pokrajine Punjab u Indiji.
U Ovidijevim Metamorfozama, kralj Trakije Terej muž Prokne, siluje sestru svoje žene Filomelu i nakon toga joj odseca jezik. Za osvetu Prokne ubija njihovog sina Itisa i servira ga svom mužu kao pečenje. Kada Terej ugleda glavu dečaka posluženu na stolu, uzima mač i u trenutku kada pokuša da ubije ženu i njenu sestru svi se pretvaraju u ptice: Filomela u slavuja, Prokne u lastavicu, a Terej u pupavca.
Pupavac je izabran za logo Univerziteta u Johanesburgu.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ (la) Linnaeus, C (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata.. Holmiae. (Laurentii Salvii).. str. 117–118.
- ↑ Fry, Hilary C. (2003). Christopher Perrins. ed. Firefly Encyclopedia of Birds. Firefly Books. pp. 382.